Jesli chcialbys znalezc te rase psa w encyklopedii, to zycze powodzenia, lecz nie sadze aby Ci sie to udalo. Pomimo tego rasa taka istnieje i posiada wielu milosnikow. Poniewaz w jezyku polskim nie ma jeszcze okreslenia dla tejze rasy, przypadl mi zaszczyt wymyslenia go.
Historia rasy:
Historia powstania Catahouli, czyli Lamparciego Psa z Lousiany jest nie mniej barwna od koloru jego blekitnych oczu. Musimy cofnac sie nieco w czasie ...
Pierwsza polowa XVI wieku to okres "goraczki zlota", pchajacej wielu hiszpanskich odkrywcow do podbojow Ameryki. Taka byla takze przyczyna wyprawy Ferdynanda De Soto. W 1539 roku laduje on wraz ze swa armada na brzegach Florydy. Czterdziestodziewiecio letni wowczas De Soto, doswiadczony zawodowy zolnierz i dowodca, wiedzie swa armie na zachod, "zmiatajac" mniejsze grupy Indian oraz palac i niszczac wszystko na swej drodze. Indianie tego rejonu, to male, czesto sklocone ze soba szczepy, totez w zaledwie kilka miesiecy od czasu rozpoczecia kampanii, podbita zostaje cala Floryda. Glowna przyczyna blyskawicznych sukcesow Hiszpanow bylo umiejetne wykorzystywanie przez nich koni oraz broni palnej. Niewatpliwie jednak nie bez wplywu byl tez fakt posiadania licznych wyszkolonych do celow wojny Mastiffow Te nie znajace strachu, potezne krotkowlose psy byly prawdziwym postrachem Indian. Po nieustajacym marszu na zachod poprzez tereny Alabamy, w roku I 54 I conquistador osiaga brzeg rzeki Mississipi, ktora pokonuje wkraczajac na teren dzisiejszego stanu Louisiana. Na drodze staje mu szczep Indian Catahoula, prowokujac Hiszpanow do jeszcze jednej bitwy. Atak rozwscieczonych mastiffow wprowadza zamieszanie, a armaty, muszkiety i piki czworobokow hiszpanskiej piechoty dziesiatkuja nacierajacych Indian. Kawaleria De Soto dopelnia dziela zniszczenia, jeszcze jedna bitwa zostaje przez Hiszpanow wygrana. Ocalalym Indianom udaje sie zbiec z pola bitwy pokrytego setkami cial. Tymczasem od strony Meksyku przez Teksas naciera ekspedycja innego conquistadora-Coronado. Zadny zlota Ferdynand De Soto stara sie uprzedzic Coronado w zagarnieciu jak najwiekszej ilosci terenow. Tuz po zakonczeniu bitwy z plemieniem Catahoula pospiesznie zarzadza on marsz na zachod, pozostawiajac na placu boju wszystkie ranne psy, ktore moglyby opoznic marsz jego oddzialow. W nocy na pole bitwy powracaja Indianie, ktorzy zabieraja ze soba wszystkie zyjace jeszcze mastitiy. Czary, mascie i zaklecia Indian w polaczeniu z troskliwa opieka ocalaja wiele z nich. Wkrotce na zachodzie Louisiany dochodzi do spotkania Coronado z De Soto i w ten sposob caly obszar Louisiany trafia pod panowanie hiszpanskie. Nieliczni Indianie, ktorym udalo sie przetrwac zmuszeni zostaja do ukrywania sie w lasach.
Jedynymi drapieznikami z rodziny psowatych zyjacymi w tamtych czasach w rejonie rzeki Mississipi byly czerwone wilki (red wcilf) oraz lisy. Kojoty nie byly wowczas obecne w Louisianie, zas lisy nie krzyzuja sie z psami. Zwierzeciem, ktore (prawdopodobnie przypadkowo) skrzyzowane zostalo z psami Indian byl wiec czerwony wilk. W wyniku takiej krzyzowki powstaly psy Catahoula. Obecnosc czerwonego wilka w ich genach jest dostrzegalna w kolorze ich szaty, jasnoblekitnych, okraglych oczach oraz charakterystycznych zaokraglonych uszach. Typowe jest rowniez zachowanie w terenie lesnym, chodzenie za stadem w calkowitym milczeniu, jak rowniez umiejetnosc pobierania zapachow z wiatru. Szeroka klatka piersiowa, potezne barki i szczeka sa pozostalosciami po psach Hiszpanow. Indianie Catahoula nie posiadali umiejetnosci pisania, totez powyzsza teoria powstania rasy jest oparta na podstawie analizy anatomu psow tej rasy. Calkowicie nieznana jest historia Catahoula z okresu nastepnych niemal I 50 lat. Tonti The Iron Hand w roku I686 wspomina o psach o "dziwnie bialych oczach oraz cetkowanej siersci". W polowie XIX wieku jedyna wzmianka o istnieniu rasy sa wspomnienia braci Bowie, ktorzy posiadali pare Lamparcich Psow. Na poczatku XX wieku Catahoula trafily na pierwsze strony gazet, kiedy podczas polowania prezydenta Teddy Roosevelta w bagnistym rejonie Tensas, psy tej rasy zostaly przedstawione prezydentowi przez slynnego mysliwego tamtych czasow - Bena Lilly. W tamtych czasach zasieg istnienia rasy ograniczal sie do stanu Louisiana. Wielkim milosnikiem oraz popularyzatorem rasy Catahoula w poczatkach lat 60-tych byl gubernator stanu Louisiana - Earl K. Long. Podrozowal po Louisianie poszukujac wytrwale psow Catahoula, aby nastepnie kupic je i wyslac do osrodka szkolenia psow policji stanowej. Prawdopodobnie gubernator Long ocalil rase od wyginiecia, gdyz byla ona w tym okresie niezmiemie nieliczna. W dniu 10 pazdziernika w roku 1977 aktywna grupa milosnikow rasy pod przewodnictwem J S Eaves zalozyla National Association of Louisiana Catahoulas, Inc. Dzis psy tej rasy mozna znalezc rowniez na terenach wielu innych stanow poza ich rodzima Louisiana, choc nadal nie jest to rasa popularna i w dalszym ciagu nieuznawana przez American Kennel Club. Dzieki staraniom gubernatora Longa rasa jest oficjalna maskotka stanu Louisiana.
Charakterystyka:
- wzrost - suki 50.8cm-60.9cm (20-24 cale), psy 55.8cm-66cm(22-26 cali)
- waga - (standard National Assotiation of Louisiana Catahoulas nie podaje wymaganej wagi psow)
- pokrywa wlosowa - krotka, twarda
- kolor - nakrapiane w odcieniach brazu lub blekitu
- grupa - psy pasterskie
Obok licznych zalet odziedziczonych po swych przodkach, Catahoula deklasuje wiekszosc innych ras psow na polu uniwersalnosci. W skrocie, jest to jak gdyby amerykanska wersja Owczarka Niemieckiego! Typowym przeznaczeniem tej rasy sa zajecia w obrebie wielkich amerykanskich farm, glownie pomoc przy wypasie bydla. Catahoula traktuje krowy w bardzo twardy sposob jakby przypominajac sobie funkcje spelniane przez swoich hiszpanskich przodkow. Rownoczesnie jest doskonalym psem strozujacym. Po krotkotrwalym przeszkoleniu moze byc uzyty do funkcji obronnych oraz tropienia, co zostalo udowodnione przez skuteczne wykorzystanie rasy w policji stanu Louisiana. Jego talenty pracy w lesie predysponuja go takze do roznorodnego rodzaju polowan. Wyhodowany w trudnych warunkach Lamparci Pies jest niezmordowany we wszystkich wykonywanych czynnosciach. Laczy w sobie sile, odwage, wytrzymalosc i ruchliwosc, przy rownoczesnej elegancji w wygladzie, w czym przypomina mi nieco Rodezyjskie Ridgebacki. Najbardziej jednak charakterystyczne dla tej rasy sa jasnoblekitne oczy. Do dzis nie wiadomo czy nazwa rasy pochodzi od nazwy szczepu Catahoula, czy tez pochodzi bezposrednio od koloru oczu: W jezyku Indian cata-hoiila oznacza czysta, blekitna wode.
Powyzszy artykul napisalem przy pomocy hodowcy i milosnika rasy - Pana Aubrey Arlena ze stanu Missouri, ktory jest rowniez autorem wszystkich uzytych fotografii. Wszystkie sfotografowane psy sa jego wlasnoscia.
