Weight pulling , czyli przeciaganie ciezarow dla psow

Nic nie czyni psa bardziej szczesliwym niz wykonywanie przez niego czynnosci, do ktorej dana rasa byla wyhodowana. Hodowla psow wylacznie w celach wystawiania na pokazach i konkursach, bez zachowania cech charakteru oraz budowy wlasciwych dla psow uzytkowych danej rasy jest, moim zdaniem, niewybaczalnym bledem i wypaczeniem, niestety czesto zdarzajacym sie wspolczesnie wielu hodowcom. W mysl powyzszej teorii setery powinny byc zdolne polowac, retriewery aportowac, nowofunlandy plywac i ratowac tonacych, owczarki pasc owce itd. Jesli jednak wspomnimy grupe psow dogowatych, to odpowiedz nie jest juz az tak oczywista. Wprawdzie psy te moga zostac uzyte do celow obronnych, jednakze jeszcze bardziej typowym przeznaczeniem mastiffow w przeszlosci byly walki z dzikimi zwierzetami. Naturalnie humanitaryzm dzisiejszych czasow wyklucza takie postepowanie. Podobnie w przypadku grupy bullterrierow, ktore w przeszlosci hodowane byly wylacznie do walk z innymi psami. Zatem w jaki sposob rozwijac dwie powyzsze grupy, tak aby nie kolidowalo to z wymogami dnia dzisiejszego oraz aby nie rozwijac agresji u tychze ras? Wobec podobnego pytania stoi rowniez kazdy wlasciciel syberyjskiego husky oraz alaskan malamute, mieszkajacy w ktoryms z poludniowych stanow USA. Choc posiadanie dwoch powyzszych ras przez mieszkancow poludnia USA jest dla mnie rownie niedorzeczne jak np. posiadanie nagich psow meksykanskich przez rezydentow polnocnej czesci Alaski, to jednak z ubolewaniem musze stwierdzic, ze widzialem sporo psow ras polnocnych mieszkajacych na Florydzie czy w Georgii (posiadam nawet w swych zbiorach piekna fotografie alaskan malamute … pod palma). Powrocmy jednak do tematu. Wszystkie wspomniane powyzej rasy laczy jedna wspolna cecha, mianowicie sa to (lub raczej byc powinni) wspaniali atleci o ogromnej sile. Jak zapewne doskonale wiedza ich wlasciciele, tak mastiffy, bullterriery, jak i rasy polnocne chetnie ciagnelyby na smyczach, jesli tylko pozwolilibysmy im na to. Ponadto w sensie fizycznym pies jest lepiej przystosowany do funkcji ciegniecia niz kon. Przeliczajac na kilogram wagi ciala, pies jest w stanie uciagnac kilkakrotnie wiecej, niz uzywany od wiekow do tego celu kon.

Dlaczego wobec tego nie zorganizowac zawodow w ciagnieniu?

Wprawdzie pomysl ten zostal po raz pierwszy wcielony w zycie juz nieco wczesniej, jednakze dopiero w listopadzie 1984 roku powstala w Ameryce Polnocnej organizacja, ktora zajela sie uporzadkowaniem regul oraz organizacja zawodow w przeciaganiu ciezarow dla psow. Mam na mysli International Weight Pull Association (IWPA). Zgodnie ze statusem organizacji zajmuje sie ona rozwijaniem sportowej rywalizacji w zakresie ciagnienia ciezarow przez psy, celem podtrzymania oraz rozwijania uzytkowego charakteru poszczegolnych ras. Przygotowanie psow do rywalizacji sportowej organizowanej przez IWPA przyczynia sie do utrzymania czworonogow w dobrej kondycji fizycznej. Regulamin zawodow w przeciaganiu ciezarow jest stosunkowo prosty: konkurencja moze odbywac sie na dwoch rodzajach podloza w zaleznosci od pory roku; w zimie na sniegu lub latem na krotko przycietej trawie. Jesli zawody rozgrywane sa pod dachem, podloga pokryta jest wykladzina podlogowa przypominajaca dywan. Teren do przeciagania ciezarow powinien byc oddzielony od obserwujacych widzow za pomoca barierki. Wymiary powyzszego pola do konkurencji wynosza: szerokosc - 20 stop, dlugosc - 35 stop. Rywalizujace psy zostaja kolejno zaprzezone do specjalnych san zima lub wozka latem, na ktorych uklada sie odpowiedni ciezar. Ciezar samego wozka takze jest wliczony. Konstrukcja wozka (san) powinna byc sztywna, z luzno krecacymi sie kolami, z rozstawem kol na co najmniej 30 cali, ale nie wiecej niz 48 cali. Wozek (sanie) ma byc w stanie uniesc ciezar 4,000 funtow. Do podlaczenia psa do wozka uzywa sie liny plecionej lub nylonowej w ksztalcie litery "Y", skierowanej szersza strona w kierunku wozka. Podloze na ktorym ciagnie pies powinno byc takie samo jak to po ktorym toczy sie wozek (sanie). Na sygnal sedziego pies zachecany przez wlasciciela lub osobe prowadzaca rozpoczyna ciagnac wozek z ulozonym na nim obciazeniem. Wlasciciel lub osoba prowadzaca psa w czasie trwania konkurencji moze znajdowac sie w poblizu wozka, lecz przed linia startu. Moze tez znajdowac sie z przodu przed ciagnacym zwierzeciem, lecz wowczas musi przebywac poza linia konczaca ciagnienie. Dotkniecie czworonoga przez osobe prowadzaca automatycznie dyskwalifikuje startujacego psa. Rowniez uzywanie zywnosci jako zachety dla psa nie jest dozwolone. Tylko osobie prowadzacej wolno wydawac psu komendy za pomoca glosu lub sygnalow reka. Czworonoznym uczestnikom przysluguje tylko jedna proba na ciagniecie kazdego z okreslonych ciezarow. W przypadku pekniecia uprzezy psa lub innej nieprzewidzianej i niezawinionej awarii technicznej, przysluguje jeszcze jedna proba ciagniecia. Podobnie w razie false startu pies ma prawo ciagnac jeszcze raz. Jednakze po dwoch kolejnych false startach nastepuje dyskwalifikacja. W mysl zasad zwierze musi pociagnac wozek na dystans 16 stop. Czas na wykonanie czynnosci ciagnienia ograniczony jest do jednej minuty. W przypadku pociagniecia takiego samego ciezaru przez dwa psy, o zwyciestwie decyduje czas, w ktorym pies zdolal przeciagnac powyzszy ciezar. Zgodnie z zasadami IWPA zdrowie uczestniczacych psow jest celem nadrzednym, totez stan zdrowia czworonogow sprawdzany jest bezposrednio przed zawodami. Jesli ktorys z potencjalnych uczestnikow wykaze oznaki choroby lub chocby zmeczenia, nie zostaje dopuszczony do konkurencji na wniosek osoby nadzorujacej. Z tej samej przyczyny nie moga rywalizowac w zawodach szczenne suki. Obowiazuje rowniez limit wiekowy dla psow. Kazdy z czworonogow musi byc co najmniej w wieku 12 miesiecy, ale nie starszy niz 12 lat. Naturalnie zawody przeciagania ciezarow otwarte sa dla wszystkich psow, zarowno rasowych jak i mieszancow. Psy podzielone sa na szesc kategorii wagowych, przy czym dla kazdej z kategorii obowiazuje maksymalny limit wagi dla pierwszego ciagniena ze wzgledu na bezpieczenstwo oraz zdrowie zwierzat uczestniczacych w zawodach.

Podczas procesu wazenia, wage psa zaokragla sie w dol do najblizszej liczby calkowitych funtow. Na przyklad: wage psa wynoszaca 40 3/4 funta zapisuje sie jako 40 funtow. Po kazdych zawodach przyznaje sie psom punkty: 5 punktow dla zwyciezcy kazdej z kategorii wagowych, 3 punkty za drugie miejsce oraz 1 punkt za trzecie. Dodatkowo kazdy pies otrzymuje jeden punkt za kazdego pokonanego psa w swojej wadze. Zwierze, ktore konczy konkurencje jako ostatnie w swojej wadze otrzymuje 1/2 punktu. Suma punktow z pieciu najlepszych startow psa uzywana jest do do klasyfikacji rocznej, ktora podliczana jest zarowno na sniegu, na trawie, jak i calosciowo. Niezaleznie od tego psy moga otrzymywac tytuly robocze za przeciagniecie ciezaru bedacego odpowiednia wielokrotnoscia wagi ich ciala. Nad wlasciwym przebiegiem zawodow czuwa przydzielony przez IWPA sedzia glowny, do ktorego rowniez nalezy ostateczna decyzja w przypadku sporow, protestow lub niejasnosci regulaminowych.

Przejrzystosc oraz prostota zasad zacheca do uczestnictwa w zawodach, totez konkurencja ciagnienia ciezarow przez psy wraz z uplywem czasu zdobywa sobie rosnace liczbowo grono zwolennikow. Jak dotad IWPA zdolalo organizowac regularne zawody wylacznie na terenie USA oraz Kanady, lecz stopniowo rowniez inne kraje zwracaja sie w kierunku zawodow ciagnienia dla psow. W sezonie 1999/2000 planuje sie zawody w Szwecji. Trwaja takze rozmowy z milosnikami sportu w Australii, gdzie rownolegle rozgrywane sa zawody ciagnienia z nieco innym regulaminem. Prawdopodobnie wkrotce dojdzie do zespolenia wysilkow oraz ujednolicenia regul zawodow w Ameryce Polnocnej oraz Australii.

Interesujaca jest kwestia przygotowania psow do powyzszych zawodow. Podstawowym warunkiem jest nabycie odpowiedniej uprzezy dla psa. Niektorzy specjalisci do spraw ciagnienia byli zdania, ze musi ona byc wykonana na zamowienie dla kazdego psa z osobna, inni uwazali, ze nalezy jedynie starannie dobrac rozmiar. Jednakze wszystkie osoby, z ktorymi rozmawialem byly zgodne co do wieku, w ktorym mozna rozpoczac trening ciagnienia z mlodym psem: nie wczesniej niz po uplywie 12 miesiecy. W wieku jednego roku pies nie jest jednak w pelni rozwiniety fizycznie, dlatego poczatkowo nalezy tylko przyzwyczaic go do noszenia uprzezy oraz nauczyc podstawowych komend do startu oraz zakonczenia ciagnienia. Trening ciagnienia ogranicza sie w tym wieku do ciagnienia lekkich opon lub klockow drewna przez dluzsze okresy czasu, czyli cwiczen o charakterze wytrzymalosciowo-silowym. Typowo silowe cwiczenia mozna "zaaplikowac" psu nie wczesniej niz w wieku 1,5 roku, ale i wowczas musza one isc w parze z rownoczesnym rozwijaniem wytrzymalosci. W procesie treningu najwazniejsze jest, aby podtrzymac, a nastepnie rozwinac entuzjazm psa, ktory z pewnoscia bedzie chetnie pracowal dla swego wlasciciela, o ile tylko bedziemy go regularnie nagradzac. Na dzwiek slowa "CIAGNIENIE" pies powinien wesolo machac ogonem lub nigdy nie bedzie dobrym w tejze konkurencji. W przypadku, gdyby podczas treningu lub zawodow pies nie byl w stanie pociagnac wozka, osoba asystujaca powinna w niezauwazalny dla czworonoga sposob pomoc mu, aby podtrzymac pewnosc siebie oraz wyzej wspomniany entuzjazm do pracy u psa. Doswiadczeni trenerzy psow nie czekaja nawet calych 60 sekund, lecz pomagaja psu. Wobec niewielkich niekiedy roznic w wartosciach wagowych przeciaganych ciezarow, kazdy szczegol moze miec wplyw. Pies powinien umiec wykorzystac swe pazury dla dodatkowego zahaczenia sie o grunt. Niezaleznie jednak od wynikow osiaganych przez psa z pewnoscia trening do zawodow przyczyni sie do rozwoju fizycznego psa, ktory bedzie pozytecznie spedzal czas wraz ze swoim wlascicielem. Wreszcie podobnie jak zrecznosc - agility, jest to forma rywalizacji w pelni wymiernej, czyli bez niespodzianek i rozczarowan typowych dla wystaw - konkursow pieknosci.

Wobec stosunkowo duzej popularnosci w Polsce ras mastiffow, bull terrierow oraz ras polnocnych, konkurencja ciagnienia ciezarow dla psow juz wkrotce powinna stac sie wszystkim dobrze znana.