W 1942 roku mialy miejsce dwa wydarzenia, ktore jeszcze dobitniej uzmyslowily dowodztwu amerykanskiemu potrzebe posiadania psow. Przed polnoca 13 czerwca 1942 roku niemiecka lodz podwodna wynurzyla sie u wybrzezy Long Island wysadzajac na brzeg czterech niemieckich agentow. Rejon ten patrolowany byl przez Johna C. Cullena - mlodego straznika ochrony pogranicza ( Coast Guard), ktory zatrzymal podazajacych w glab ladu Niemcow. Nie widzac jednak szans w walce z czterema uzbrojonymi mezczyznami udal on przyjecie lapowki i pozwolil oddalic sie nieznajomym, by zaraz potem zameldowac o dziwnym spotkaniu swoim przelozonym. Kilka dni pozniej kolejnych czterech niemieckich agentow zostalo wysadzonych z lodzi podwodnej na Florydzie. Fakt latwego przenikniecia az 8 osob na terytorium USA przypomnial potworne wydarzenia z 1916 roku, kiedy to ogromne ilosci amunicji w porcie Black Tom Island kolo Nowego Yorku zostaly wysadzone w powietrze przez niemieckich sabotazystow. Atmosfera przerazenia pomogla dowodztwu Coast Guard podjac decyzje w sprawie uzycia psow. Na przelomie 1942 i 1943 straz graniczna otrzymala 10 tysiecy wyszkolonych psow obok duzej liczby nowych straznikow, samolotow patrolujacych i nowoczesnego sprzetu. Sprawna akcja F.B.I. przyczynila sie do szybkiego ujecia niemieckich dywersantow, lecz mimo tego zwolennicy psow wciaz posiadali argumenty w swych rekach. Gdyby John C. Cullen mial u swego boku silnego psa podczas patrolu, tlumaczono, prawdopodobnie moglby on z powodzeniem stawic czola czterem agentom. Wypadki pozniejszych miesiecy udowodnily, ze mieli oni racje...
Pewnej nocy w poczatkach 1943 roku w jednym z portow wojskowych na zachodnim wybrzezu Stanow Zjednoczonych pilnujacemu zolnierzowi towarzyszyl rosly dalmatynczyk. Pod koniec kilkugodzinnego patrolu pies nagle stanal i zjezyl sie odnajdujac slad. Podazajac za tropiacym zwierzeciem wartownik dostrzegl mimo ciemnosci ruch w kierunku, do ktorego zmierzal dalmatynczyk.
Po wydaniu psu komendy do zatrzymania sie, zolnierz oddal dwa strzaly do ledwo widocznej w oddali postaci. Na odglos wystrzalow nieznajomy podniosl rece do gory. Aresztowanym okazal sie Japonczyk. Kiedy rano przeszukano lodz, ktora dostal sie on do portu znaleziono duze ilosci szmat nasaczonych olejem.
Sabotarzysta usilowal podpalic zgromadzony w porcie sprzet wojskowy. Czuly nos psa odkryl swiezy slad intruza, ktory dostal sie na teren obiektu, w czasie gdy wartownik oddalony byl kilkadziesiat metrow.
Gdyby nie dalmatynczyk, olbrzymie ilosci materialow i sprzetu wojskowego wartosci milionow dolarow splonelyby w pozarze...
W zakladach przemyslu zbrojeniowego w Bostonie bokser "Rolf" w podobnych okolicznosciach odkryl obca osobe w nocy. Na rozkaz do ataku pies blyskawicznie dogonil, powalil i obezwladnil intruza. Pomimo walki ze strony dywersanta pies zdolal przytrzymac go do czasu przybycia swego przewodnika. Po przeszukaniu jenca znaleziono przy nim plany zniszczenia zakladow.
Patrolujac plaze noca w gestej mgle owczarek niemiecki o nietypowym imieniu P-40, zaprowadzil swego przewodnika do miejsca, gdzie japonska lodz rybacka usilowala wysadzic czlowieka na lad. Po dostrzezeniu uzbrojonego wartownika z psem, lodz zawrocila w kierunku pelnego morza.
W bazie lotniczej w Arkansas pies wykryl rozprzestrzeniajace sie plomienie ognia. Wczesne wykrycie pozaru umozliwilo skuteczne stlumienie go w zarodku bez wiekszych strat.
Labrador posterunku strazy granicznej w poblizu New Jersey wylowil ciala 34 rozbitkow. Niejednokrotnie psy alarmowaly o zblizajacych sie w kierunku ladu dryfujacych minach morskich.
Psy w sluzbie Coast Guard odbyly setki tysiecy patroli wzdluz brzegu morskiego. Czesc z nich musiala zostac zaopatrzona w specjalne buty z miekkiej skory, aby zapobiec urazom poduszek lap wskutek wielogodzinnych marszow po ostrych kawalkach skal. Ich dzialalnosc przyczynila sie do aresztowania setek podejrzanych osob, ktore nastepnie musialy wytlumaczyc sie przed FBI z faktu przebywania w strefie granicznej. Praca patrolowa byla z reguly malo ekscytujaca i na ogol polegala na nudnym pokonywaniu dziesiatek mil wybrzeza. W czasie trwania calej II wojny swiatowej nie wydarzyl sie ani jeden wiekszy akt sabotazu na terenie USA i bylo to obok innych przyczyn niewatpliwie zasluga wytezonej pracy psow i ich przewodnikow ze strazy granicznej.
Na Alasce psy znalazly zastosowanie jako straznicy japonskich jencow wojennych. Dowodzacy na obszarze Alaski general Simon B. Buckner, Jr, bedac pelen podziwu dla dokonan dowodzonych przez niego czworonogow, wielokrotnie wysylal listy do osrodkow szkolenia psow z podziekowaniem za ich wspaniale przygotowanie.
W grudniu 1944 Niemcy podjeli swa ostatnia wielka ofensywe. Pancerne dywizje marszalka Von Runstedta zaatakowaly jednostki aliantow w rejonie Ardenow. Potworne mrozy oraz sniezyce mimo miazdzacej przewagi w powietrzu wykluczyly uzycie lotnictwa przez Sprzymierzonych. Kiedy wreszcie udalo sie zwolnic pochod Niemcow, glebokie do bioder zolnierzy sniegi uniemozliwily uzycie ambulansow. Ranni masowo zamarzali lub tracili zycie wobec fiaska prob przewiezienia ich do szpitali. Do pomocy wezwano psie zaprzegi z rejonow Alaski, Labradoru i Nowej Funlandii. Wybrano 23 najlepsze zespoly, ktore zgromadzono do przerzutu przez Atlantyk. Liczyly sie godziny, zatem zrezygnowano z wielotygodniowego transportu morskiego. Psy, sanie i przewodnikow zaladowano do czterosilnikowych samolotow transportowych. W niespelna cztery dni od momentu wydania rozkazu o przewiezieniu, zaprzegi dzialaly juz we Francji ratujac zycie wielu rannym, pomimo bardzo powaznych objawow choroby lokomocyjnej u wielu psow na skutek pierwszego w ich zyciu lotu samolotem. Ogolem w akcji tej wzielo udzial 209 psow. Wprawdzie poprawiajaca sie pogoda oraz zatrzymanie niemieckiej ofensywy przeszkodzily w pokazaniu pelnych mozliwosci zaprzegow, ale mimo tego udowodniono, ze nawet w obliczu nowoczesnej wojny ta prastara forma transportu ciagle jeszcze moze znalezc zastosowanie i nie zasluguje na miano przestarzalej. Polnocne husky, odrzucone ze szkolenia o charakterze scisle wojskowym dowiodly, ze moga byc nie mniej przydatne od innych ras.
