Przepisy wielu stanów umożliwiają ubogim mieszkańcom dostęp do ochrony zdrowia. Opieka medyczna udzielana niezamożnym nazywa się w wielu stanach charity care (opieka dobroczynna).
Co to jest opieka dobroczynna
Charity care jest programem stanowym, który nakazuje szpitalom świadczenie bezpłatnych lub zniżkowych usług osobom bez ubezpieczenia i bez zasobów finansowych. Dotyczy to pacjentów leczonych tak w szpitalu jak i ambulatoryjnie. W New Jersey na przykład program ten jest znany jako Charity Care Program, również Chapter 83 Program.
Uwaga: Opieka dobroczynna nie obejmuje usług świadczonych przez medyczny personel nie pracujący na etacie szpitala, np. radiologów, anestezjologów czy prywatnego lekarza. Charity care nie pokrywa również dodatkowych udogodnień, jak np. korzystanie z telefonu czy telewizji kablowej, chyba że udzielane są one bezpłatnie pacjentom. Do bezpłatnego leczenia pacjentów nie są zobowiązani prywatni lekarze.
Charity care może pokryć całość lub część Twego medycznego rachunku, deductible lub coinsurance.
Jak dowiedzieć sig o swoich prawach
Każdy szpital ma określoną procedurę informowania ludności o dostępności charity care.
- Szpitale wywieszają informacje w recepcjach, izbach przyjęć, biurze rachunkowości (billing office). Wywieszki te bywają w różnych językach.
- Wydają broszury opisujące zasady zakwalifikowania się do charity care.
- Załączają broszury i podania (charity care application) do pakietu dokumentów w czasie przyjmowania pacjenta albo z rachunkiem po wypisaniu pacjenta.
- Niektóre szpitale publikują nawet ogłoszenia w lokalnej prasie, informujące o dostępności opieki medycznej dla mało zarabiających ludzi.
Niestety, w niektórych stanach informacje o zasadach charity care są dobrze strzeżoną tajemnicą. Na przykład w Nowym Jorku nie dowiesz się niczego, ani od stanowego Departamentu Zdrowia, ani od szpitala. W szpitalu powiedzą Ci tylko, że masz złożyć wszystkie dokumenty, a dowiesz się, ile przyjdzie Ci płacić.
Kto kwalifikuje się do opieki dobroczynnej
Charity care działa tak, że osobom o dochodzie poniżej pewnej granicy usługi zdrowotne świadczone są za darmo, a tym w wyższych widełkach zniżkowo. Oprócz dochodu przepisy stanowe biorą również pod uwagę stan majątkowy pacjenta.
Zanim pacjent otrzyma charity care jest zobowiązany do ubiegania się o prywatne lub rządowe ubezpieczenie, jakie może być dla niego dostępne (np. Medicaid). Jeżeli pacjent nie zakwalifikuje się do takiego ubezpieczenia, a ma dochód i stan majątkowy odpowiednio niski, otrzyma wtedy opiekę dobroczynną w ramach przepisów obowiązujących w danym stanie. Są one następujące:
Opieka bezpłatna.
Pacjent o dochodzie rodziny poniżej limitu wyznaczonego przez prawo danego stanu jest upoważniony do bezpłatnej opieki medycznej. Limitem jest w większości stanów federalna granica ubóstwa (federal poverty level) lub jej dwukrotność, i jak w stanie New Jersey. Większość stanów nie nakłada w tym przypadku limitu majątkowego.
Obowiązkowe subsydia. Pacjent, którego dochód jest niski lecz zbyt wysoki do bezpłatnej opieki medycznej (przekracza 100% czy 200% granicy ubóstwa), bywa upoważniony do otrzymania ulgi odwrotnie proporcjonalnej do jego finansowych możliwości (on a sliding scale). Wyznaczany jest tu limit majątkowy. W New Jersey zniżki należą się pacjentom o dochodzie wyższym od 200% federalnej granicy ubóstwa, a niższym od 300% granicy ubóstwa, których majątek nie przekracza $7,500 dla osoby samotnej i $15,000 dla małżeństwa. Ważne jest, by dowiedzieć się, jak ten majątek jest obliczany.
Możliwe subsydia. Osoby nie kwalifikujące się do opieki obowiązkowo subsydiowanej mogą kwalifikować się do zredukowanych opłat, jeżeli ich dochód i stan majątkowy nie pozwalają na opłacenie w pełni rachunków szpitalnych. Udzielenie takich ulg leży wyłącznie w gestii szpitala. Szpital ma prawo wyznaczyć limit majątkowy (resource limit).
Osoby o znacznych dochodach i majątku są zobowiązane do pełnego pokrycia rachunków medycznych.
Uwaga:
Nawet one powinny negocjować z billing department. Szpitale zawyżają rachunki przeznaczone dla kompanii ubezpieczeniowych, ale przeważnie obniżają je dla pacjentów bez ubezpieczenia, którzy muszą je płacić z własnej kieszeni.
W celu poznania przepisów w swoim własnym stanie skontaktuj się ze stanowym Departamentem Zdrowia (Health Department) lub z działem rachunkowości szpitala.
Jak widać, opieka rządu federalnego i stanowego dotyczy rodzin plasujących się w pobliżu federalnej granicy ubóstwa, która jest niska. Wiele rodzin posiada dochód wyższy, lecz ciągle niewielki. Zarobki w wysokości trzydziestu tysięcy na rodzinę w drogich stanach na północnym wschodzie i południowym zachodzie kraju nie czynią bynajmniej rodziny zamożną, ale są już zbyt wysokie, by uzyskać specjalne względy w dziedzinie ochrony zdrowia.
Jak ubiegać się o charity care
W niektórych stanach wszystkie szpitale muszą udzielać dobroczynnej pomocy dla potrzebujących, w niektórych tylko do pewnej granicy i mogą odmówić pacjentom, jeżeli osiągną założone limity. Wszędzie do świadczenia charity care zobowiązane są szpitale publiczne i te nie obliczone na zysk (non profit).
Gdy w izbie przyjęć pracownik szpitala pyta o Twoje ubezpieczenie, przyznaj się do jego braku i spytaj o charity care policy (health care for low-income people). Szpital ma obowiązek przedstawić informację na piśmie i udzielić objaśnień w języku, który rozumiesz. Jeżeli nie mówisz po angielsku, szpital ma obowiązek zapewnić tłumacza. Publiczne (miejskie, powiatowe) szpitale muszą przyjąć każdego potrzebującego pacjenta bez względu na jego możliwości finansowe.
Podanie o opiekę dobroczynną (charity care application) możesz wypełnić w dowolnym czasie, po przyjęciu do szpitala, a nawet po jego opuszczeniu. Jeżeli pracownik szpitala nie jest skłonny Ci pomóc, skontaktuj się sam (albo ktoś w Twoim imieniu) z działem pomocy społecznej szpitala (social services) lub z billing office.
Pamiętaj, że ubogi pacjent ma pełne prawo do darmowych lub zniżkowych usług .
Potrzebne dokumenty
Ażeby stwierdzić, czy pacjent kwalifikuje się do darmowej lub zniżkowej opieki, szpital wymaga udokumentowania wysokości dochodów, zasobów finansowych, długów, a niekiedy i kosztów utrzymania (jak czynsz i świadczenia mieszkaniowe).
Oto potrzebne dokumenty, które trzeba dołączyć do wniosku:
· dokumenty poświadczające wysokość zarobków: rozliczenie podatkowe za ostatni rok, druki W-2 z pracy za ostatni rok, odcinki czeków z pracy (paystubs);
· jeżeli jesteś bezrobotny - list z Unemployment Office odmawiający Ci świadczeń lub przyznający je;
· list z Medicaid Office lub innego urzędu przyznający lub odmawiający Medicaid lub innego rządowego ubezpieczenia; jeżeli go nie posiadasz, a masz szanse na zakwalifikowanie się do Medicaid, szpital złoży podanie za Ciebie, dlatego potrzebuje szczegółowych informacji;
· oświadczenie majątkowe;
· dowód tożsamości dla każdego członka rodziny;
· dowód zamieszkania: rachunek za prąd czy gaz (utility bill), umowa najmu mieszkania lub list od właściciela domu;
· list od pracodawcy, w którym zapewnia on, że nie masz ubezpiecznego medycznego w pracy. Podanie o charity care trzeba wypełnić jak najszybciej, po czym dostarczyć dokumenty w przeciągu 14 dni. Jeżeli szpital odmówi, to możesz odwołać się od tej decyzji przeważnie w terminie 30 dni. Procedura odwoławcza jest opisana w broszurze informacyjnej. Odwołania bywają rozpatrywane przez stanowy Departament Zdrowia (State Department of Health).
Tak długo jak podanie jest rozpatrywane, szpitalowi nie wolno domagać się płatności. Szpital musi też wstrzymać próby egzekucji należności przez collection agency.
Jeżeli szpital nie poinformował
Cię o Twoich prawach
Szpital powinien mieć wywieszone w publicznym miejscu informacje o zasadach udzielania pomocy dobroczynnej i informować o nich każdego przyjmowanego pacjenta. Ale powiedzmy, że albo to zaniedbał, nie dał Ci tłumacza albo byłeś zbyt chory, by cokolwiek rozumieć. Wróciłeś do domu, zaczęły napływać rachunki, którym w żaden sposób nie podołasz. O pieniądze zaczęła się upominać collection agency.
Co robić w takiej sytuacji?
Skontaktuj się z collection agency i szpitalem, poinformuj ich, że szpital zaniedbał prawidłowej procedury udzielenia charity care. Poproś szpital o przysłanie Ci podania oraz wstrzymanie egzekucji należności.
Jeżeli już częściowo zapłaciłeś szpitalowi, po czym dowiedziałeś się, że jednak kwalifikujesz się do charity care, szpital musi zwrócić Ci wszystkie pieniądze.
Gdy szpital pozwał Cię do sądu
Jeżeli szpital pozwał Cię do sądu o zwrot kosztów opieki medycznej, to jedyną linią obrony jest udowodnienie, że kwalifikujesz się do charity care. Jeżeli jeszcze tego nie zrobiłeś, powinieneś napisać do szpitala z prośbą o charity care application lub domagać się, by Twoje podanie zatwierdzono. Poślij list do prawnika i szpitala z prośbą, by proces został wstrzymany do czasu zatwierdzenia Twego wniosku o charity care. Kopię listu do szpitala poślij do prawnika, a kopię listu do prawnika poślij do szpitala. Jeżeli nie uda Ci się przekonać prawnika, by wstrzymał proces do czasu przyznania Ci charity care, to musisz udać się na przesłuchanie (hearing) i udowodnić swój niski dochód i stan majątkowy.
Uwaga:
Musisz odpowiedzieć na pozew sądowy. W przeciwnym razie przegrasz sprawę zaocznie i wymierzony będzie przeciw Tobie nakaz płatności, na mocy którego mogą być zajęte Twoje oszczędności w banku czy zarobki.
