30 milionów dolarów czeka na uprawnionych do ich odbioru emerytów na kontach federalnej instytucji - Pension Benefits Guaranty Corporation. Emeryci nie zdają sobie z tego sprawy, że te pieniądze się im należą.
Po bankructwie albo wycofaniu się przedsiębiorstwa z prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej nie giną, oczywiście, emerytury wypłacane przez Social Security Administration. Mają do nich prawo wszyscy pracownicy, którzy przepracowali legalnie 40 kwartałów w obojętnie jak wielu firmach. Każdego roku SSA rozsyła pracownikom informacje o stanie ich emerytalnych kont. Jeżeli ów raport nie dotrze do adresata można wnioskować o jego przesłanie wchodząc na stronę internetową SSA: www.ssa.gov, albo dzwoniąc pod numer telefonu: 800-772-1213.
Po bankructwie lub wycofaniu się danej firmy z interesów nie wygasają również plany emerytalne jakie - niezależnie od SSA - prowadziła dla swoich pracowników. Plan emerytalny bankrutującej firmy przejmuje Pension Benefits Guaranty Corporation - federalna instytucja działająca na podstawie ustawy Employee Retirement Income Security Act of 1974 (ERISA). Celem PBGC jest ubezpieczanie planów emerytalnych prowadzonych przez przedsiębiorstwa sektora prywatnego. Konta tej instytucji zasilane są obowiązkowymi składkami napływającymi od przedsiębiorstw, które oferują swym pracownikom plany emerytalne, zobowiązujące pracodawcę do wypłacania stawek o określonej, stałej wysokości - wynegocjowanej najczęściej ze związkami zawodowymi.
PBGC nie ubezpiecza więc planów emerytalnych 401(k) oraz innych, które mogą być dotowane przez pracodawcę, lecz nie zobowiązują go do wypłacanie emerytur o stałej wysokości.
PBGC przejmuje obowiązki wypłacania świadczeń byłym pracownikom nie tylko od bankrutujących przedsiębiorstw, lecz również i tych, które popadły w poważne tarapaty finansowe, uniemożliwiające opłacanie emerytur.
O ile z prawa do emerytury SSA zdają sobie sprawę wszyscy chyba pracownicy to jednak nie do każdego dociera fakt, że ma również prawo do planu emerytalnego założonego przez nieistniejące już przedsiębiorstwo, w którym dłużej lub krócej pracował. Taka konstatacja wynika z faktu, że na kontach PBGC spoczywa ponad 30 milionów dolarów należnych członkom planów emerytalnych przekazanych tej instytucji przez przedsiębiorstwa. PBGC próbuje odnaleźć ludzi którym należne są te pieniądze. Warto pomóc tej instytucji.
Na stronie internetowej PBGC pod adresem: www.pbgc.gov znajduje się wejście do skomputeryzowanej bazy danych zawierających nazwiska ponad 12 tysięcy osób, którym należą się emerytury. Studiowanie tej listy zakończyło z finansowanym sukcesem już 14 tysięcy osób. Może więc warto skorzystać z tej opcji? Zaznaczam, że na stronie internetowej PBGC udostępniono tylko najbardziej podstawowe opcje przeszukiwania.
Prośbę o dokładne przejrzenie baz danych agencji można przesłać listownie na adres:
PBGC Pension Search Program,
1200 K St. NW, Suite 930,
Washington, DC 20005-4026.
Warto dowieść w liście, że świadczenia nam się należą. Podać takie informacje jak daty rozpoczęcia i zakończenia pracy w danym przedsiębiorstwie, nazwę planu emerytalnego oraz - jeżeli to tylko możliwe - dziewięciocyfrowy numer identyfikacyjny byłego pracodawcy (Employer Identification Number). Każda firma prowadząca działalność gospodarczą w Stanach Zjednoczonych ma taki numer.
O przeszukanie bazy danych PBGC ma prawo wnioskować nie tylko osoba uprawniona do pobierania emerytury, lecz po jej śmierci - również żyjący współmałżonek, któremu może się należeć przynajmniej część świadczeń.
Maksymalna miesięczna wartość emerytury wypłacanej przez PBGC wynosi w 2003 roku $3,664.77.
W PBGC nie są z reguły ubezpieczone plany emerytalne kancelarii adwokackich, przychodni medycznych, pracowni architektonicznych - oraz wielu innych małych firm świadczących usługi profesjonalne różnego rodzaju. By sprawdzić czy oferowany w danej firmie plan emerytalny jest ubezpieczony w PBGC - wystarczy spytać pracodawcę.
