Umiejętność wykorzystania ulg podatkowych oraz sposobów na zmniejszenie należności wobec fiskusa jest niezbędna w życiu każdego obywatela. Z rozmów telefonicznych oraz kontaktów z naszymi klientami wynika, iż wiele osób jest jednak "na bakier" ze znajomością podstawowych przepisów podatkowych. Często decyzje finansowe czy też inwestycyjne podejmowane są bez brania pod uwagę dalszych konsekwencji podatkowych. Dlatego też chciałbym wyjaśnić czytelnikom "Monitora" najczęściej powtarzające się wątpliwości z nadzieją iż pomoże to nie tylko w poprawnym rozliczeniu podatków, ale również pozwoli na zmniejszenie zobowiązań podatkowych.
Kto musi rozliczać się z podatków?
Nie musimy wysyłać rozliczenia podatkowego jeśli nasz całkowity dochód jest mniejszy (lub równy) niż odpis standardowy (standard deduction) i odpisy osobiste (personal exemptions). Są to ustalone prawnie odpisy podatkowe, obniżające dochód podatnika, pozwalając na liczenie podatku od niższej bazy podatkowej. Pamiętajmy, iż odpisy te są co roku indeksowane ze względu na inflację. Aktualną wielkość odpisów znajdziemy na drugiej stronie formularza podatkowego (forma 1040). Dodając odpis standardowy i odpisy personalne oraz porównując sumę odpisów z naszym dochodem będziemy wiedzieć czy musimy rozliczać się z podatków czy też nie.
Uwaga:
Jeśli pracujemy na własny rachunek jako self-employed, winniśmy rozliczyć się ze swojego dochodu oraz wysłać rozliczenie podatkowe, jeśli zarobimy w roku więcej niż $400.
Co jest potrzebne
do rozliczenia podatkowego?
- dane osobowe - imię, nazwisko, data urodzenia podatnika oraz osób pozostających na jego utrzymaniu, adres zamieszkania,
- numery Social Security wszystkich wyżej wymienionych osób,
- formy wystawione przez pracodawcę (W-2,
1099-MISC)
- inne formy świadczące od dochodzie pracownika (1099-INT, 1099-DIV, 1099-B, 1099-R),
- dokumenty potwierdzające podatkowe ulgi do których zgłaszamy prawo: rachunki medyczne, mortgage interest statement (forma 1098), rachunek za zapłatę podatku od nieruchomości, zaświadczenie z kościoła odnośnie donacji, dokumenty potwierdzające kredyty do których zgłaszamy prawo
- potwierdzenie o wysokości zapłaconego czesnego z uczelni, z instytucji opiekującej sie naszym dzieckiem (jeśli opiekę powierzymy osobie indywidualnej - imię, nazwisko, numer Social Security i adres tej osoby).
- kopia rozliczenia z ubiegłego roku.
Kogo można zadeklarować
a rozliczeniu podatkowym jako dependent?
Odpis osobisty przysługuje każdemu podatnikowi, jego małżonce oraz osobie na utrzymaniu (dependent). Aby otrzymać ulgę podatkowa tzw. dependency exemption należy spełnić 5 następujących warunków:
1. Warunek utrzymania (support test) - podatnik musi ponieść ponad 50% kosztów utrzymania osoby pozostającej na jego na utrzymaniu (jedzenie, mieszkanie, ubranie, wydatki medyczne, edukacyjne, itp.). Jeśli nikt nie spełnia wyżej wymienionego wymogu oprócz dwóch lub więcej podatników, to jeden z nich może zadeklarować tę osobę jako dependent pod warunkiem, że poniósł więcej niż 10% kosztów utrzymania. Pozostali muszą wyrazić zgodę (multiple support agreement). W przypadku dzieci rozwiedzionych rodziców, są one na utrzymaniu osoby z którą mieszkają (custodial parent), chyba że były współmałżonek wyrazi pisemną zgodę (forma 8332).
2. Warunek pokrewieństwa lub zamieszkania (relationship/household test) - osoba na utrzymaniu podatnika musi być z nim spokrewiona. Jeśli nie jest, musi mieszkać w domu podatnika przez cały rok i spełnić pozostałe cztery warunki.
3 .Warunek dochodu brutto (gross income test) - dochód osoby na naszym utrzymaniu musi być mniejszy niż odpis personalny (nie dotyczy dzieci poniżej 19 roku życia i studentów w wieku poniżej 24 lat uczących się w pełnym wymiarze godzin).
4. Warunek wspólnego rozliczenia (joint return test) - jeśli osoba na utrzymaniu pozostaje w związku małżeńskim i rozlicza się razem to można ją uznać za dependent w przypadku gdy na jej rozliczeniu podatkowym nie występowały należności podatkowe.
5. Warunek obywatelstwa lub stałego pobytu (citizenship/residence test) - osoba na utrzymaniu winna być obywatelem, ewentualnie rezydentem USA, Kanady lub Meksyku.
Jakie występują statusy podatkowe?
Wyróżniamy następujące statusy podatkowe:
a. Osoba samotna (single) - rownież rozwiedziona i będąca w separacji prawnej.
b. Głowa rodziny (head of household) - nieżonaty podatnik mający na utrzymaniu dziecko lub członka rodziny, który z nim mieszka przez co najmniej pół roku. Wyjątki:
- jeśli ponosimy więcej niż połowę kosztów utrzymania swoich rodziców, a oni nie mieszkają z nami, nadal możemy wybrać status głowy rodziny,
- jeśli członek rodziny jest naszym dzieckiem stanu wolnego i mieszka z nami przez więcej niż 6 miesięcy, nadal możemy wybrać status głowy rodziny mimo iż dziecko nie kwalifikuje się jako dependent,
- porzucony małżonek (abandoned spouse) może wybrać status głowy rodziny jeśli płaci więcej niż 50% kosztów utrzymania domu, nie mieszka ze swoim małżonkiem przez ostatnie 6 miesięcy roku podatkowego oraz ma na utrzymaniu dziecko, z którym mieszkało przez więcej niż pół roku.
c. Małżeństwo rozliczające się razem (Married Filing Jointly - MFJ).
d. Małżeństwo rozliczające się osobno (Married Filing Separately - MFS).
e. Wdowa lub wdowiec z dzieckiem na utrzymaniu (surviving spouse) - jeśli ktoś ma na utrzymaniu dziecko, to w roku zgonu jednego z małżonków oraz przez następne dwa lata może wybrać status (Married Filing Separately - MFS).
Jaki status podatkowy wybrać?
Wybór statusu podatkowego jest bardzo istotny gdyż określa wielkość standard deduction, a w konsekwencji sumę podatku wobec urzędu podatkowego. Status podatkowy może mieć wpływ na wielkość świadczeń emerytalnych podlegajacych opodatkowaniu, wysokość wpłaty na konto emerytalne, a co najważniejsze, stawki podatkowe różnią się w zależności od statusu jaki wybierzemy. Generalnie, stan cywilny określa się w ostatnim dniu roku podatkowego. Jeśli ktoś ożenił się w ostatnim dniu roku, to znaczy że był żonaty przez cały rok, a jeśli się rozwiódł w tym dniu, to oznacza że był samotny przez cały rok. Wyjątek - jeśli małżonek umrze 31 grudnia, nadal można wysłać wspólne rozliczenie podatkowe.
Osoby samotne mogą zmniejszyć swój podatek jeśli kwalifikują się na użycie statusu głowy rodziny gdyż w roku 2003 odpis standardowy dla osób samotnych (single) wynosi $4,750 a dla głów rodzin (head of household) - $7,000.
Często powtarzające się pytanie:
"Co jest korzystniejsze: rozliczanie się razem czy osobno?"
W większości przypadków lepiej rozliczać się razem. Niemniej jednak istnieją sytuacje kiedy warto wybrać status married filing separately:
a) małżonkowie są w trakcie rozwodu i chcą uniknąć kłopotów ze strony urzędu podatkowego w przyszłości. Pamiętajmy, iż wspólne podpisanie deklaracji podatkowej oznacza, iż jesteśmy razem z naszym małżonkiem odpowiedzialni za zobowiązania podatkowe nawet w sytuacji jeśli jesteśmy już po rozwodzie. Dlatego, jeśli IRS dokona kontroli podatkowej wspólnego rozliczenia i stwierdzi nieprawidłowości naliczając dodatkowe podatki, po zapłatę może udać się zarówno do byłego męża lub do byłej żony,
b) jeden z małżonków prowadzący biznes zalega z podatkami, a wspólne rozliczenie przyniosłoby zwrot (refund). Jeżeli oboje rozliczą się razem, IRS zatrzyma refund na poczet nie zapłaconych podatków. Natomiast, jeśli rozliczą się osobno, małżonek nie mający zaległości wobec fiskusa, otrzyma zwrot należnych podatków,
c) poniesiono wysokie wydatki medyczne oraz istnieją duże dysproporcje w zarobkach męża i żony.
Przykład: żona zarobiła $10,000, a mąż $65,000, a wydatki medyczne wyniosły $6,500. Jeśli małżeństwo wyśle wspólne rozliczenie, to z poniesionych wydatkow medycznych może odpisać kwotę powyżej $5,625 ($75,000 x 7.5%) czyli tylko $875, a jeśli żona rozliczy się osobno, to będzie mogła odpisać kwotę powyżej $750 ($10,000 x 7.5%) czyli $5,750.
Uwaga:
Jeśli dokonamy wyboru statusu MFS pamiętajmy, iż oboje małżonkowie muszą wyszczególnić swoje ulgi, gdyż nie dostaną standard deduction oraz nie przysługuje im earned income credit. Również, osoby rozliczające się oddzielnie podlegają wyższym stawkom podatkowym.
Kto jest uprawniony
do otrzymania Earned Income Credit?
Earned Income Credit (EIC) jest kredytem zwrotnym, który umożliwia refund większy niż wielkość potrąconych przez pracodawcę zaliczek na poczet podatku federalnego. Otrzymać go można nawet wówczas gdy nie jesteśmy w ogóle winni podatku federalnego. Prawo do EIC przysługuje każdemu podatnikowi tak długo jak jego dochód z pracy nie przekracza określonego limitu zarobków (patrz niżej) oraz dochód pasywny w postaci odsetek, dywidend, zysków kapitałowych oraz wynajmu do celów personalnych i tantiem nie przekracza $2,550.
Istnieje kilka nieporozumień odnośnie earned income credit. Po pierwsze, wiele osób uważa iż aby otrzymać EIC należy być osobą samotną mającą dziecko na utrzymaniu. Kredyt ten przysługuje zarówno osobom samotnym jak i małżeństwom. Jest on większy w przypadku kiedy posiadamy dzieci na utrzymaniu. Aby go otrzymać, musimy być obywatelem lub rezydentem USA co najmniej przez pół roku pomiędzy 25 a 65 rokiem życia oraz nie możemy figurować jako być dependent na czyimś rozliczeniu podatkowym.
Panuje również mylne wyobrażenie dotyczące zależności między dochodem z pracy a EIC (im mniejszy mamy dochód z pracy tym większy kredyt). Początkowo, EIC jest niewielki i rośnie wraz z dochodem, aż osiąga maksimum, a potem powoli spada aż do zera. Proszę zwrócić uwagę na tabelę obok:
Ostatnie nieporozumienie dotyczy błędnego przekonania, iż EIC możemy otrzymać dopiero po wysłaniu naszego rozliczenia podatkowego. Jeśli mamy na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko, możemy otrzymać awansem ż do 60% wielkości kredytu. Należy wypełnić formę W-5 i zawiadomić naszego pracodawcę, iż pragniemy otrzymać EIC wraz z naszym czekiem.
Kiedy warto wyliczać swoje ulgi?
Wyszczególnianie ulg podatkowych (itemization) dokonujemy na Schedule A. Generalnie, jeśli podatnik nie płaci mortgage i podatku od nieruchomości, bardzo rzadko uzyskuje korzyść podatkową z itemization, gdyż suma jego odpisów z reguły jest niższa niż odpis standardowy. Przeciętniej osobie bardziej opłaca się zastosować standard deduction, gdyż ułatwia to rozliczenie oraz nie wiąże się z koniecznością zbierania przez cały rok rachunków. Poza tym, wyliczenie należnych ulg bywa kłopotliwe. Niektóre bywają uwarunkowane i mają pewne limity. Aby ułatwić sobie życie, można skorzystać ze standardowego odpisu.
Jakie korzyści osiągamy
dzięki ulgom podatkowym?
Przypominam, iż podatek federalny płacimy dopiero od dochodu podlegającego opodatkowaniu. Uproszczona formuła podatkowa wygląda następująco: całkowity dochód brutto pomniejszamy o:
- odpisy podatkowe (adjustments) - między innymi: wpłaty na plany emerytalne, wydatki związane z przeprowadzką, połowa podatku self - employed,
- ulgi podatkowe (deductions) - zależne od wydatków podatnika (między innymi: odsetki od pożyczki hipotecznej, podatki od nieruchomości, datki na cele charytatywne, wydatki medyczne - powyżej 7.5% adjusted gross income),
- odpisy osobiste - (personal exemptions) - uzależnione od wielkości rodziny.
Korzyść z odpisów podatkowych oraz osobistych zależy od przedziału podatkowego w jakim się znajdujemy. Jeśli chodzi o ulgi podatkowe, korzyść osiągamy wówczas jeśli nazbieramy więcej wydatków niż standard deduction.
Przykład:
Będąc w 28% przedziale podatkowym i wpłacając na konto emerytalne IRA $3,000, oszczędzamy - $840, natomiast jeśli wyszczególnimy ulgi na Schedule A w wysokości $9,750 (zastepując odpis standardowy - $4,750), nasza korzyść podatkowa wyniesie $1,400 ($9,750 minus $4,750, pommożone przez 28%). Łacznie, o $2,240 zapłacimy mniej podatku .
Racjonalne podejście do kwestii podatkowej powinno być następujące - "płaćmy tylko tyle podatku ile jest to konieczne i ani centa więcej". Jednak, chęć zapłacenia jak najmniej może być zgubna. Prowadząc działalność biznesową, ewentualnie mając skomplikowane rozliczenie podatkowe (z reguły im więcej zarabiamy tym trudniejsze rozliczenie), nie starajmy się oszczędzać na podatkach poprzez wyszukiwanie najtańszej firmy podatkowej. Oszczędność kilkudziesięciu dolarów może być pozorna.
Wszystkim czytelnikom "Monitora" życzę udanego sezonu podatkowego
