"Bij słowo kiedy odstaje”
Tymoteusz Karpowicz

JÓZEF KOMAREWICZ - wiersze 2014

* * *
pamięci Staszka Nawrockiego, poety z Płocka

jak na rydwanie przyjechałem do Płocka opuchniętym pekaesem
przywitany uśmiechniętymi okularami Staszka
wtedy nie miałem czasu
w znerwicowanej ciszy
przy silniejszej od wulkanu kawie
porozmawiać o jego nie heblowanym świecie

dziś z dala od Płocka
wypatruję Staszka
jak listonosza z nowymi wierszami

nie dzwoni jak oszalały czas
do moich papierowych drzwi
w dzień nie przychodzi
tylko nocą ze świeczką w oknie

gdy już zaplatam myślom warkocze
przysiada się do Bartnickiego
w pokoju osmolonym przeszłością
prosi go o kawałek drewna
gdyż w obłokach brakuje metafor

* * *   

co oni wiedzą
nic nie wiedzą
nawet nie wiedzą skąd przyszli
bawią się z niewiedzą
w kącie rzeczywistości
żelastwem, plastikiem i drewnem
chcą zawojować świat
nakłaniają Kasandrę
do ślepego posłuszeństwa

w ruinie
wszystkie przepowiednie
symfonią gałganiarzy 

* * *

gdzież ci poeci
przytuleni do obłoków
gdzie to słowo
wychodzące naprzeciw
jak rewolucjonista

pod płotem
przypominającym
łuk triumfalny
słowo dostaje torsji
omdlewa
prosi o szklankę wody

wszyscy odwracają się

kto to wszystko zapamięta

* * *

umieram z Sylvią Plath

mam głęboko
wasze opowieści o grządkach
nie plewionych
o świetlistej przyszłości

kłamiecie
jak Kolos moich marzeń
mam głęboko
wasze międzynarodowe nagrody
mam głęboko
wojny międzygwiezdne

świat w obłoconych kaloszach
wchodzi do raju tyranozaurów

nadzieja w tym
że nie rozegrają
politycznej walki
o zakazany owoc

* * *

co mi sądzić
o tych wierszach
pisanych drżącą ręką
kiedy czas obłudnik
węszy u mnie podstęp
kiedy świat
zaczesał się przed lustrem
chcąc przypodobać się
mędrcom

co mi sądzić
o tych pieśniach
śpiewanych przez usta
nadające się do knebli

światu już przeszły
wiersze i pieśni
mnie – filozofia

Redaguje: Elżbieta Chojnowska
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.