Ludzie zamieszkują Alaskę, „Krainę Północnego Słońca”, od co najmniej 10 000 lat, czyli od czasów, gdy masyw lądowy (Most Lądowy Beringa) łączył Syberię z Ameryką Północną, gdzie obecnie znajduje się Alaska. Grupy koczownicze, podążając za stadami zwierząt, osiedlały się w różnych częściach rozległego stanu. Żyły z rybołówstwa, polowań na dzikie zwierzęta, zbiorów runa leśnego, często znanego tylko w ich kręgach…
Potomkowie niektórych z najwcześniejszych grup osadników nadal są obecni na Alasce. To rdzenni mieszkańcy tego stanu (prawie 20% populacji stanu), żyjący w odrębnych grupach, często na odizolowanych obszarach wiejskich. Żyją w swoim świecie z tego, co ich przodkowie i tylko u nich spróbujecie Muktuk (to surowa skóra i tłuszcz wieloryba) czy Akutaq (rodzaj lodów z Athabaskan, przygotowywanych z ubitego tłuszczu zmieszanego z mięsem lub rybą i jagodami). Współczesna dieta Alaskan ma znacznie więcej wspólnego z pożywieniem w innych stanach, chociaż… od wieków szczególnie ważną rolę odgrywają tutejsze ryby i owoce morza, a także zamiłowanie do dziczyzny i zbieractwa dzikich jagód.
Historia Alaski, związana również z odkryciem złota i miedzi pod koniec XIX wieku, jest bogata, ciekawa, ale i skomplikowana, a jej tereny często stają się kartą przetargową w politycznych zwadach.
Złoto-miedziowy okres rozkwitu Alaski z dziesiątkami tysięcy emigrantów szukających szczęścia i pieniędzy, wzbogacił też alaskańskie kulinaria. W skromnych miasteczkach pojawiły się piekarnie, a w nich nieznana do tej pory soda oczyszczana, drożdże i pulchne, pachnące wypieki, łącznie z chlebem.
Trudniejsza sytuacja jawiła się w obozowiskach alaskańskich górników. Trzeba było sobie radzić bez dostępu do sklepów, piekarni, nawet do kuchni tylko z podstawowym wyposażeniem. Nauczono się robić zakwas i piec na ognisku. Naprawdę można! Podobno wielu górników spało ze swoim zakwasem (odrobina mąki, woda i ciepłe miejsce) lub trzymało go pod koszulą, aby zapewnić mu odpowiednią temperaturę do fermentacji i by był gotowy do użycia przy kolejnej partii świeżego chleba. Od tamtej pory chleb, wypieki i naleśniki na zakwasie zajmują szczególne miejsce w sercach mieszkańców Alaski.
A teraz bardzo krótki przewodnik po wyjątkowych smakach Alaski miejskiej (prowincjonalna Alaska smakuje inaczej i często trudno akceptowalnie, o czym nie należy zapominać podczas podróży po tym ciekawym stanie).
Owoce morza
Niewiele potraw jest tak silnie związanych z Alaską, jak owoce morza. Świeży łosoś, halibut w płatkach i monstrualny krab królewski przyciągają uwagę – i słusznie. Niezależnie od tego, czy gotowane na parze, smażone, czy w formie sushi, są tak świeże, jak to tylko możliwe. Można tu znaleźć również ostrygi z zatoki Kachemak obok szampana, małże w sycących zupach rybnych, przegrzebki smażone do perfekcji, a także okonie morskie, mintaje i dorsze wyłowione z głębin, o których większość zapytanych kelnerów może opowiedzieć interesującą historię.
Brzoza
Każdej wiosny nacina się drzewa, aby uzyskać wybrany rodzaj syropu brzozowego. Brzozowe cukierki, syrop do tostów, marynat i sosów o lekko wędzonym i karmelowym smaku, to przysmaki Alaskan. Do wyprodukowania jednego galona syropu potrzeba 110 galonów soku. Na całym świecie produkuje się go rocznie tylko około 5 000 galonów, przy czym Alaska produkuje znaczną jego część.
Z grzyba rosnącego na brzozach wytwarzana jest Chaga Tea, dostępna w sklepach specjalistycznych z przyprawami, herbatami i herbaciarniach.
Kiełbasa z renifera
Te umiarkowanie pikantne kiełbaski to sztandarowy street food. Sprzedawcy serwują je z małych wózków na chodnikach, na festiwalach, targach i zlotach food trucks. Każdy sprzedawca przynosi własne sosy i dodatki, więc możliwości są nieograniczone, ale wiele się traci, nie dodając podsmażonej cebuli z dodatkiem coli!
Reniferowe kiełbaski stanowią też idealny dodatek do jajek i naleśników.
Warzywa
Żyzne gleby polodowcowe i słońce o północy dają słodkie marchewki, chrupiące ziemniaki i mnóstwo zielonych liści, nie wspominając o brokułach, rabarbarze, rzodkiewce i Romanesco (brokułowy kalafior).
Zbieractwo jest równie ważne, jak rolnictwo. Lokalne targi to świetne miejsce, aby znaleźć sól z czubków świerków, miód z wierzbownicy i inne produkty spożywcze wytwarzane z roślin rosnących naturalnie.
Zakwas
Zakwas jest tak powszechny na Alasce, że mieszkańcy Alaski są nazywani „zakwasami”. Zakwas z Alaski zazwyczaj nie ma ostrzejszego, kwaśnego smaku, jak inne odmiany zakwasu. Może właśnie dlatego cienkie naleśniki na zakwasie są śniadaniowym przysmakiem.
Kawa
Nawet bez uprawy kawy można stworzyć własną, niepowtarzalną mieszankę kawową. Taką stworzyli Alaskanie w swoich palarniach, którzy pijają kawę w ilościach ogromnych.
Choć nie da się tego udowodnić, niektórzy twierdzą, że kawiarnia z drive-upem to innowacja na Alasce.
Piwo
Czyste wody Alaski stanowią najlepszy składnik wyjściowy. Browarnicy dają upust swoim szalonym naukowym impulsom, tworząc autentyczne europejskie klasyki, dzikie, eksperymentalne odmiany, piwa mocne i ciemne jak północ oraz rześkie lagery idealne na upalny dzień.
Jagody
Późne lato i jesień oznaczają feerię kolorów i słodkich smaków. Borówki, jagody łososiowe, żurawiny niskopienne, maliny, porzeczki i żurawina pokrywają zbocza gór i wypełniają lasy. Tylko trzeba wiedzieć, gdzie szukać, zebrać i przerobić na cukierki i dżemy, upiec pod kruszonką, w ciastach z alaskańskim rabarbarem, dodawać do lodów lub po prostu jeść je garściami.
Kilka alaskańskich przepisów już za tydzień!
Anna Czerwińska - wielbicielka muzyki klasycznej i dobrej literatury, amatorka gór i namiotu, podglądania życia od kuchni i innych obserwacji wszelkich na własny użytek. www.pakamerapolonia.com, kontakt: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
