Wybierając dietę dla naszego psa mamy kilka wariantów - sucha lub mokra karma komercyjna, BARF czyli dieta surowa, albo dieta gotowana, zwana też BACF.
Karmy komercyjne są zwykle dobrze zbilansowane, ale są to produkty wysoko przetworzone, a ich skład pozostawia wiele do życzenia. Zazwyczaj przygotowane są z bardzo niskiej jakości składników i sprzedawane po zadziwiająco wysokich cenach.
Zdrową alternatywą dla karm komercyjnych może być odpowiednio zbilansowana dieta BARF, czyli biologiczne odpowiednie surowe jedzenie. Taka dieta składa się z surowego mięsa, podrobów, mięsnych kości, warzyw, owoców oraz dodatków w formie jaj i suplementów. Jej plusem jest to, że dokładnie wiemy, jakiej jakości jedzenie podajemy psu i możemy ją też dopasować pod indywidualne potrzeby zwierzęcia. Wiąże się to jednak z odrobiną wiedzy z zakresu żywienia psów, a bardzo proste to nie jest. Jeżeli nie zbilansujemy odpowiednio takiej diety, może to doprowadzić do różnego rodzaju niedoborów i pogorszenia zdrowia naszego pupila.
Wiele osób nie chce podawać psu surowego mięsa, podrobów i mięsnych kości. Można wówczas zastosować dietę gotowaną, która jednak nie ma nic wspólnego z podawaniem resztek ze stołu! Nie jest to też dieta, w której podaje się gotowane mięso z warzywami i wypełniaczami w postaci ryżu, makaronu, kaszy czy ziemniaków! Tego typu jedzenia nie są dobrze zbilansowane i mogą być bardzo szkodliwe!
Skoro gotowane produkty dla czworonoga nie mają nic wspólnego z karmieniem resztkami ze stołu, czy podawaniem mu gotowanego mięsa, warzyw i węglowodanowego zapychacza, czym ta dieta jest? Gotowana dieta dla psa opiera się na zasadach diety BARF (dieta surowa), jednak wykorzystuje produkty poddane obróbce termicznej. Jej skrócona nazwa BACF pochodzi od angielskiego Biologically Appropriate Cooked Food, czyli Biologiczne Odpowiednie Gotowane Jedzenie.
Co w niej powinno się znaleźć, jeśli naprawdę chcemy zadbać o zdrowie naszego przyjaciela…
Jak już wspomniałam, każda porcja żywieniowa powinna być odpowiednio skomponowana i zbilansowana odżywczo; ponadto ilość pokarmu uzależniona jest od wielu czynników, takich jak masa ciała zwierzęcia, aktywność, stan zdrowia czy wiek. Jak to obliczyć?
Podam kilka przykładów, pokazujących, jaki procent masy ciała (mc) psa powinna stanowić jego dzienna dawka pokarmowa:
- szczeniaki do 3 miesięcy – 8-10% masy ciała (mc); szczeniaki od 3 do 4 miesięcy – 7-8% mc, szczeniaki 5-6 miesięcy – 5-7% mc.
- szczeniaki 6-12 miesięcy potrzebują nie więcej jak 3-4% masy ciała. Ilość zależna jest od aktywności psa.
Z czasem ilość jedzenia podawana w ciągu dnia powinna ulegać zmniejszeniu. I tak:
- dorosłe psy otyłe – tylko 1% masy ciała; seniorzy – 1,5% mc; kastrowane, umiarkowanie aktywne – 1,5% mc; umiarkowanie aktywne – 2% mc; bardzo aktywne – 3% mc; rasy miniaturowe – 3-4% mc; psy pracujące i sportowe – 4% masz ciała.
Osobiście nie jestem wielką zwolenniczką diety surowej. Preferuje gotowaną i na niej się skupię, ale decyzja należy do państwa.
Wspominałam wcześniej, że nie należy podawać psom kości gotowanych czy pieczonych! Są zbyt łamliwe i stanowią poważne zagrożenie dla psów.
Dlatego kości w piramidzie żywieniowej zastępujemy mięsem, a wapń musimy suplementować (rozdrobnione skorupki jajek). Ostatecznie piramida żywieniowa diety gotowanej składa się w 80% z produktów zwierzęcych i w 20% z produktów roślinnych. 60-70% powinno stanowić mięso z tłuszczem, 10-20% podroby, w tym maksymalnie 5% może stanowić wątroba, 15% warzywa i 5% owoce.
Jeżeli pies z jakichś powodów nie chce jeść warzyw i owoców, można je z diety wykluczyć i podawać psu 80 – 90% mięsa z tłuszczem i 10 – 20% podrobów, w tym maksymalnie 5% wątroby. Wątroba jest cennym źródłem witamin A, E, K, czy witamin z grupy B w psiej diecie. Jednak nadmierna jej ilość może skończyć się przedawkowaniem, zwłaszcza witaminy A, co niekorzystnie odbije się na zdrowiu.
Mięso i podroby (wszystkie rodzaje mięs, również ryby bez ości czy wieprzowina) powinny być gotowane dość krótko. 15 minut w zupełności wystarczy. Dobrze jest też gotować mięso i podroby w stosunkowo małej ilości wody, najlepiej pod przykryciem i po ostudzeniu dodawać wywar do posiłków. Gotowanie sprawia bowiem, że część cennych składników odżywczych bezpowrotnie ucieka do wody lub odparowuje.
Jakiekolwiek rośliny w psiej diecie są przede wszystkim źródłem błonnika i węglowodanów. Jest to oczywiście ciekawe urozmaicenie diety i wiele psów chętnie zjada pokarm roślinny, jednak nie jest on konieczny. Najlepiej dodawać świeże warzywa i owoce takie jak marchew, burak, korzeń pietruszki, seler, dynia, jabłko, truskawki czy maliny. Owoce zawierają dużo cukru, winny więc stanowić tylko niewielki dodatek.
Warzywa i owoce można podawać psu zarówno w formie ugotowanej, jak i surowej. Surowe - najlepiej rozdrobnić trąc je drobno na tarce. Psy nie potrafią trawić celulozy, więc witaminy zawarte w roślinach są dla nich praktycznie niedostępne. Trąc warzywa czy owoce rozrywamy ściany komórkowe, przez co witaminy i inne substancje odżywcze stają się dla psów łatwiej przyswajalne. Jeśli gotowane - to w malej ilości wody, którą po ostudzeniu najlepiej dodać do rozgniecionych warzyw.
Warto też pamiętać o tym, by w psiej misce nie łączyć produktów roślinnych ze zwierzęcymi. Rośliny zawierają związki hamujące wchłanianie wielu cennych składników z produktów zwierzęcych, a błonnik utrudnia trawienie białka w żołądku psa. Dlatego posiłki roślinne najlepiej podawać osobno.
Mam nadzieję, że ta garść podstawowych informacji pomoże podjąć decyzję, jaką dietę chcemy prowadzić dla naszych czworonogów, by cieszyli się dobrym zdrowiem jak najdłużej.
Anna Czerwińska
wielbicielka muzyki klasycznej i dobrej literatury, amatorka gór i namiotu, podglądania życia od kuchni i innych obserwacji wszelkich na własny użytek.
Autorka blogów: o kuchni Stanów Zjednoczonych i… truflach czekoladowych www.amerykanskiekulinaria.com; www.domowetrufle.com
kontakt: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
