Pod koniec zeszłego roku Kongres uchwalił, a prezydent podpisał ustawę The Consolidated Appropriations Act 2020. Ustawa zawiera szereg przepisów podatkowych poczynając od uchylenia kolejnych regulacji wprowadzonych w ramach “Obamacare”, a kończąc na zapisach przedłużających obowiązywanie obecnych norm podatkowych, którym groziła utrata mocy prawnej z końcem roku, a w przypadku niektórych przepisów, które wygasły nawet rok wcześniej ustawa przywraca ich obowiązywanie i to z mocą wsteczną.
Zgodnie z przewidywaniami ustawa uchyla trzy podatki związane z ustawą Affordable Care Act popularnie nazywaną “Obamacare”. Mianowicie, chodzi o tak zwany “Cadillac tax” - podatek nałożony na niektóre świadczenia z planów ubezpieczenia zdrowotnego, następnie “excise tax on medical devices” - podatek akcyzowy na sprzęt medyczny oraz “health insurance tax” - kolejny podatek akcyzowy, tym razem nałożony na firmy ubezpieczeniowe. Wprawdzie ten ostatni podatek utraci moc prawną dopiero pierwszego stycznia 2021, to w przypadku dwóch pozostałych ustawa miała skutek niemalże natychmiastowy, gdyż wygasły już z początkiem bieżącego roku. Głównym zarzutem wobec powyższych podatków był fakt, że pomimo nałożenia ich na pracodawców, na producentów sprzętu medycznego czy też na firmy ubezpieczeniowe to de facto ciężar zapłaty był przesuwany na pacjentów - konsumentów świadczeń.
Ustawa przewiduje również podniesienie wieku obowiązkowych dystrybucji z indywidualnych kont emerytalnych “IRA” do 72 (z 70½) i uchyla zakaz wpłat na tego typu konta, w przypadku osób powyżej wieku 70½. Ustawa zezwala na uczestnictwo w pracowniczych planach emerytalnych “401k” również pracownikom zatrudnionym “na pół etatu” oraz pozwala rodzicom nowo narodzonych lub adoptowanych dzieci na wycofanie w ciągu roku od powyższych zdarzeń części środków zgromadzonych na indywidualnych i pracowniczych kontach emerytalnych bez narażenia się na karę za przedwczesne wycofanie funduszy (tak zwane “early withdrawal penalty”). Natomiast zaostrzone zostały przepisy dotyczące dystrybucji z odziedziczonych kont emerytalnych, które pozwalały beneficjentom tych planów wycofać wszystkie pieniądze z odziedziczonych kont przez cały okres ich życia, a teraz wypłaty muszą być podejmowane nie dłużej niż przez dziesięć lat od chwili śmierci właściciela konta. Większość tych przepisów dotyczących emerytur weszło w życie na początku 2020 roku.
Zanim przejdziemy do kwestii wspomnianych wcześniej “extenders” - przepisów przedłużających obowiązywanie przepisów przewidzianych do wygaśnięcia, warto wspomnieć o jeszcze jednym zapisie ustawy przewidującym uchylenie z dniem pierwszego stycznia 2020 roku (po jedynie dwóch latach obowiązywania) tak zwanego “kiddie tax”, a więc restrykcyjnego opodatkowania dochodów inwestycyjnych nieletnich w wersji przewidzianej przez reformę podatkową administracji Trumpa. Co ciekawe, ustawa daje możliwość podatnikom dotkniętym finansowo tą wersją podatku na możliwość zastosowania wstecznie za lata 2018 i 2019 według korzystniejszych zapisów nowej ustawy.
Do najważniejszych z punktu widzenia podatników zapisów ustawy w zakresie “extenders” niewątpliwie należy możliwość wykluczenia z opodatkowania, tak jak przed 2018 rokiem umorzonego długu na nieruchomości, w której się na stałe zamieszkuje (“qualified principal residence indebtedness”), pod warunkiem, że środki pieniężne z pożyczki hipotecznej zostały zużyte na zakup lub remont domu. Pozostając w temacie nieruchomości na kolejny rok została przedłużona możliwość odpisania od podstawy opodatkowania składek na ubezpieczenie kredytu hipotecznego (“mortgage insurance premiums”). Jeżeli chodzi o koszty medyczne przywrócono na lata 2019 i 2020 niższy próg 7,5% łącznych dochodów (poprzednio podwyższono go do 10%) powyżej którego w niektórych przypadkach odpisywalne są szeroko rozumiane koszty medyczne. W kwestii edukacji ustawa przywraca retroaktywnie wygasły w poprzednich latach odpis z podstawy opodatkowania kwalifikowanych kosztów wyższej edukacji. Ostatnim, choć nie najmniej ważnym “extender” jest przedłużenie mocy prawnej przepisów dających możliwość bezpośredniego odpisu od podatku części kosztów wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w ramach płatnego urlopu zdrowotnego (“paid family and medical leave credit”) oraz odpisu od podatku przewidzianego dla pracodawców zatrudniających pracowników ze specjalnych grup społecznych (“work opportunity tax credit”).
To tylko najważniejsze (moim zdaniem) zmiany w prawie podatkowym przewidziane w omawianej ustawie, która liczy 715 stron. Teraz urząd podatkowy w szybkim tempie musi uaktualnić deklaracje podatkowe i wkrótce zaczniemy kolejny „ekscytujący” sezon podatkowy 2020.
Sebastian Wal, EA
Taxes-The Financial Services Corp.
