Alanna Kellum chciała robić rzeczy normalne dla typowej nastolatki: chodzić do szkoły, spędzać czas z przyjaciółmi, eksperymentować z niezależnością. Zamiast tego była uczennicą drugiej klasy szkoły średniej, często opuszczającą szkołę z powodu konieczności zajmowania się młodszym rodzeństwem.
To było frustrujące, ale zawsze chciałam pomóc mamie” – powiedziała 17-latka. „Po prostu czułam, że powinnam jej pomagać”.
Gdy Kellum pomagała mamie, gotowanie, sprzątanie i opieka nad rodzeństwem zaczęły odbijać się na nastolatce. W pewnym momencie poczuła, że pomoc stała się jej codziennym obowiązkiem i nie jest już w stanie żyć własnym życiem. Frustracja dziewczyny przyczyniała się do coraz częstszych kłótni z matką. Czasem nastolatka wyjeżdżała i zatrzymywała się u przyjaciół lub innych członków rodziny.
„To, jak długo mnie nie było, zależało od sytuacji i tego, jak poważna była kłótnia lub jak bardzo chciałam się oderwać” – powiedziała.
Pomiędzy jej obowiązkami, rosnącym napięciem między nią, a matką i próbowach decydowania, gdzie mieszkać, życie szkolne dziewczyny najbardziej ucierpiało w związku z tą sytuacją.
„Zaczęłam opuszczać szkołę, aby pomóc mamie, co wpłynęło na moje oceny” – powiedziała. „W pierwszym roku opuściłam tyle zajęć, że nie byłam w stanie już tego nadrobić”.
„Wszyscy inni chodzili do szkoły i mogli spędzać czas ze swoimi przyjaciółmi po szkole, a ja po prostu musiałam wracać do domu i pomagać mamie, nawet kiedy chodziłam do szkoły” – powiedziała. „To była jak druga praca”.
Kellum twierdzi, iż nie otrzymała żadnej pomocy ze strony władz szkolnych w czasie trudnego dla niej okresu, ale jej starsze siostry znalazły program, który pomógł zapewnić jej niezbędną przestrzeń i możliwości skupienia się na edukacji.
We wrześniu 2018 roku Kellum, która jest jednym z ośmiorga dzieci, przeprowadziła się do Phoenix Hall, całorocznej rezydencji Night Ministry’s, która została otwarta dwa lata wcześniej. Rezydencja przyjmuje skierowania z całego miasta, ale priorytetowo traktuje uczniów z West Side, w szczególności z dzielnicy Lawndale, którzy doświadczają bezdomności lub niestabilności mieszkaniowej i ma na celu zapewnienie wsparcia w osiągnięciach akademickich.
Phoenix Hall, w którym jednocześnie może przebywać do ośmiu uczniów, pomaga w zapewnieniu bezpiecznego i stabilnego miejsca zamieszkania, a także w osiągnięciu celów edukacyjnych, prowadzących do ukończenia szkoły, zdobycia wykształcenia lub umiejętności zawodowych.
Rezydencja zapewnia prywatne sypialnie, wszystkie posiłki, przestrzeń do życia i nauki, terapie, ewaluację umiejętności i wiele innych usług. Uczniowie mogą pozostać w programie tak długo, jak potrzebują, aż ukończą szkołę, bez względu na to, kiedy tam zamieszkali.
Badanie University of Chicago Chapin Hall, opublikowane w listopadzie, szczegółowo opisuje współzależność między bezdomnością młodzieży lub niestabilnością mieszkaniową, a problemami związanymi z edukacją. Raport zawiera także sugestie dotyczące szkół i programów dla bezdomnych, które wspierają uczniów doświadczających bezdomności.
„Istnieje wiele opracowań na temat czynników ryzyka. Wiedzieliśmy, że edukacja jest najważniejszym czynnikiem ryzyka dla młodych ludzi zagrożonych bezdomnością” – powiedziała Melissa Kul, dyrektor badania i członek personelu Chapin Hall. „Chcieliśmy bardziej zagłębić się w te statystyki”.
W raporcie zidentyfikowano szczególne czynniki ryzyka, które mogą przyczynić się do podatności młodego człowieka na problem bezdomności, niestabilność mieszkaniową lub przerwanie szkoły przed jej ukończeniem, takie jak ubóstwo, trauma w dzieciństwie, konflikty rodzinne i izolacja społeczna. Sytuacja Kellum wpisuje się w odkrycia badania: „Wczesna niestabilność rodziny i ograniczenia społeczno-ekonomiczne, stanowią wyzwanie zarówno dla stabilności mieszkaniowej, jak i osiągnięć akademickich”.
Kull powiedziała, że związek między bezdomnością młodzieży a edukacją, nie jest wyłącznie jednokierunkową zależnością. Według raportu: niski poziom wykształcenia jest czynnikiem ryzyka bezdomności, a bezdomność jest czynnikiem ryzyka niższego poziomu wykształcenia”.
Jak wynika z raportu, młodzi dorośli, którzy nie ukończyli szkoły średniej lub nie uzyskali dyplomu GED, byli 4.5 razy bardziej narażeni na bezdomność niż ich rówieśnicy, którzy uzyskali dyplom. Podobnie, jak wynika z badań, młodzież, która doświadczyła bezdomności, rzadziej uzyskiwała średnie wykształcenie.
Bezdomność nie zawsze jest tak oczywista, jak w przypadku osób mieszkających na ulicy czy pod wiaduktem. W przypadku młodzieży często może to oznaczać pomieszkiwanie u przyjaciół czy członków rodziny, spanie na kanapie. W 2016 roku w Chicago było ponad 11,000 bezdomnych młodych osób w wieku od 14 do 24 lat, a 85% z nich pomieszkiwało w domach innych osób ze względu na swoją sytuację i problemy finansowe – wynika z szacunków Koalicji Chicago na rzecz Bezdomnych.
Patricia Nix-Hodes, dyrektor The LawProject w CCH (Chicago Coalition for the Homeless) pracuje and zapewnieniem bezpłatnych usług prawnych młodzieży i młodym dorosłym doświadczającym problemu bezdomności. Powiedziała, że jej praca koncentruje się na prawach edukacyjnych bezdomnych uczniów.
Nix-Hodes wyjaśniła, że uczniowie doświadczający bezdomności mogą spotkać się z takimi wyzwaniami, jak opóźnienia w rejestracji czy odmowa przyjęcia.
„Mogą udać się do szkoły i zostać poinformowali, że potrzebują pewnych dokumentów, takich jak dowód zamieszkania czy dokumentacja medyczna” – powiedziała Nix-Hodes.
Dokładni protokół, wyjaśniła Nix-Hodes, stwierdza, iż bezdomni uczniowie powinni być natychmiast zapisani do szkoły, a personel szkoły współpracować z rodziną w celu uzyskania potrzebnych dokumentów już po zapisaniu ucznia.
Innym problemem, z którym borykają się niektóre rodziny i uczniowie, jest brak kwalifikacji ich jako osób bezdomnych, co uniemożliwia im uzyskanie praw i usług, które im przysługują – powiedziała Nix-Hodes.
Monitor
