Niemal 1 na 5 przełożonych w Illinois bez wahania zastąpiłby pracownika sztuczną inteligencją
Sztuczna inteligencja wkracza dziś w niemal każdą sferę pracy. Największe pytanie, które spędza sen z powiek wielu zatrudnionym, brzmi: czy maszyny odbiorą mi miejsce pracy? Jak pokazuje nowe badanie, klucz nie leży w samych algorytmach, lecz w rękach menedżerów. To oni analizują arkusze kalkulacyjne, bilansują budżety i ostatecznie decydują, czy stanowisko pozostaje w rękach człowieka, czy trafia do świata automatyzacji.
Aby poznać ich podejście, firma Trio.dev – specjalizująca się w budowie globalnych zespołów IT – przeprowadziła ankietę wśród 3 005 menedżerów w całych Stanach Zjednoczonych. Wyniki ujawniają obraz niepokojący, a momentami wręcz bezwzględny.
Ilu menedżerów nie ma skrupułów?
Średnio 21 procent menedżerów przyznało, że nie miałoby żadnych wyrzutów sumienia, zastępując pracowników sztuczną inteligencją. Najwyższe odsetki odnotowano w Maine (67%), Kalifornii (53%) i Kolorado (47%). Najniższe – w Idaho, gdzie tylko 8% menedżerów skłania się ku takiej decyzji.
W Illinois, czyli tzw. Prairie State, 19% menedżerów stwierdziło, że bez zastanowienia wymieniłoby pracowników na AI. Choć to poniżej średniej krajowej, liczba ta pokazuje, że wątpliwości etyczne nie zawsze są na pierwszym miejscu.
Co przeważa szalę?
Najsilniejszym bodźcem dla menedżerów jest presja z góry – aż 36% wskazało naciski ze strony zarządu i udziałowców jako główny powód. Na drugim miejscu znalazły się potencjalne zyski z wydajności (31%), a dopiero potem realne oszczędności finansowe (27%). Tylko 6% menedżerów przyznało, że kieruje się trendami w branży czy działaniami konkurencji.
Etyka automatyzacji
Nie wszystkie stanowiska traktowane są tak samo. Najczęściej za możliwe do zastąpienia uważane są role techniczne – programowanie i projektowanie – tak odpowiedziało 33% badanych. Na kolejnych miejscach znalazła się obsługa klienta (25%) i prace biurowe (16%). Nawet w przypadku zawodów kreatywnych 15% menedżerów uznało, że można je powierzyć AI. Największą odporność na automatyzację zachowały działy sprzedaży – tylko 11% ankietowanych uważało je za „etycznie możliwe do zastąpienia”.
Ile warte jest ludzkie stanowisko?
Dla części menedżerów nawet niewielkie oszczędności są wystarczającym powodem do zmian. 15% badanych przyznało, że zwolniłoby pracownika już przy 5-procentowej redukcji kosztów. Kolejne 9% zrobiłoby to przy 10%, a 26% przy 20%. Połowa menedżerów zadeklarowała, że decyzję o automatyzacji podjęłaby dopiero przy oszczędności rzędu 50%.
Interesujące są różnice w ocenie zastąpienia ludzi sztuczną inteligencją a przeniesieniem pracy za granicę. 57% menedżerów przyznało, że trudniej usprawiedliwić zastąpienie pracownika AI niż tańszym pracownikiem z zagranicy. W praktyce rezultat dla osoby tracącej etat jest taki sam, ale „czynnik ludzki” sprawia, że outsourcing budzi mniejsze opory moralne.
Szczerość czy unikanie tematu?
Nieco mniej niż połowa menedżerów (46%) powiedziała, że poinformowałaby pracowników zawczasu o planach zastąpienia ich AI. Większość – 54% – przyznała jednak, że ukrywałaby ten fakt aż do ostatniej chwili. Oznacza to, że wielu pracowników dowiedziałoby się o wszystkim dopiero w momencie wręczenia wypowiedzenia.
„Sztuczna inteligencja bywa przedstawiana jako niepowstrzymana siła, ale tak naprawdę strażnikami przyszłości pracy są menedżerowie i kadra kierownicza” – komentuje Alex Kugell, współzałożyciel i CTO Trio.dev. To, co najbardziej uderza, to fakt, jak szybko rachunek ekonomiczny zaczyna dominować nad dylematami etycznymi. Dla pracowników to przypomnienie, że rozmowa o AI nie dotyczy wyłącznie technologii, ale przede wszystkim zaufania, przejrzystości i decyzji ludzkich, które kształtują rynek pracy.
Opr. trio.dev
