Pracodawcy w Illinois cierpią z powodu braku siły roboczej, podczas gdy stanowa stopa bezrobocia utrzymuje się na wysokim poziomie. Kiedy rodzic może zostać w domu i otrzymać 51,627 dolarów w świadczeniach dla bezrobotnych, perspektywy powrotu do pracy większej liczby pracowników tego lata wydają się nikłe.
Stopa bezrobocia w Illinois wzrosła do 7.2% 15 lipca, to ósmy najgorszy wynik w kraju. W tym samym czasie pracodawcy mają problemy z obsadzaniem wolnych miejsc pracy.
Przeciętny mieszkaniec Illinois zarabia 55,770 dolarów rocznie chodząc do pracy. Gdyby ta osoba została w domu ze swoimi dziećmi i korzystałaby z zasiłków dla bezrobotnych, wyniosłoby to 51,627 dolarów.
Dla rodzica zarabiającego na poziomie średniej stanowej jest to 4,000 dolarów mniej za decyzję o pozostaniu w domu, a co za tym idzie, bez kosztów opieki nad dzieckiem lub codziennego transportu do pracy.
Kiedy do tych liczb doda się zasiłki federalne czy ulgi dla dzieci, Chicagowska Izba Handlowa wyliczyła, że bezrobotny otrzymuje 35 dolarów za godzinę.
„W samym Illinois są dziesiątki tysięcy nieobsadzonych miejsc pracy. Pracodawcy oferują znacznie wyższe płace, premie pracownicze i podejmują inne kroki, aby zachęcić ludzi do powrotu do pracy” – napisali przedstawiciele Chicagoland Chamber of Commerce w liście otwartym do gubernatora J.B. Pritzkera. „Problem polega na tym, że pracodawcy nie mogą konkurować z około 35 dolarami za godzinę, które bezrobotni pracownicy otrzymywali w ciągu ostatnich czterech miesięcy w wyniku zwiększonych zasiłków dla bezrobotnych, ulg podatkowych i płatności stymulacyjnych”.
Stopa bezrobocia w Illinois na poziomie 7.2% przekracza średnią krajową wynoszącą 5.9%.
Bezrobotni mieszkańcy stanu przed pandemią musieli wysłać swoje CV na IllinoisJobLink.com, stanowy bank pracy. Wymóg ten został zniesiony w czasie pandemii. Obecnie na stanowym portalu zatrudnienia znajduje się ponad 120,000 ofert pracy, mieszkańcy zamieścili tam tylko 37,834 swoich życiorysów.
W tym miesiącu Waszyngton dołączył do rosnącej liczby stanów, które wymagają od bezrobotnych aktywnego poszukiwania pracy. Illinois do niej nie dołączyło.
„Nie chcę odbierać pomocy osobom, które z pewnością mają uzasadnione powody pozostawania na bezrobociu” – powiedział gubernator Pritzker. Zapowiedział, że Illinois zamierza w dalszym ciągu wypłacać dodatkowe 300 dolarów federalnej pomocy dla bezrobotnych, obowiązujące do 6 września. Ponad połowa stanów już wcześniej wstrzymała wypłacanie tych świadczeń z powodu obaw, iż zachęcają one wiele osób do pozostawania bez pracy.
Rozwiązaniem proponowanym przez Pritzkera było wypłacaniem ludziom premii za powrót do pracy. Program został wprowadzony w Arizonie, Montanie, New Hampshire i Oklahomie i zastępuje rozszerzone świadczenia premią w wysokości 1,000 dolarów otrzymywaną po powrocie do pracy.
Maksymalne zasiłki dla bezrobotnych – które są ustalane na podstawie średniego wynagrodzenia osoby pozostającej na bezrobociu – wynoszą obecnie 805 dolarów tygodniowo dla samotnych, bezdzietnych mieszkańców Illinois. Składa się na nie 505 dolarów ze stanu i 300 dolarów z federalnych funduszy dla bezrobotnych wypłacanych w czasie pandemii. Ponieważ osoby o niższych zarobkach są bardziej skłonne do pobierania zasiłków dla bezrobotnych, średnie wypłaty dla bezrobotnych są niższe niż to, co przeciętny pracownik zarobiłby na bezrobociu. W przypadku wszystkich odbiorców średnia wypłacona kwota świadczenia wyniosła w maju 364.76 dolarów plus dodatkowe 300 dolarów pomocy federalnej.
Bezrobotny wychowujący dziecko może otrzymać do 993 dolarów tygodniowych świadczeń. Stan zapewnia maksymalnie 693 dolary osobom posiadającym dzieci, niezależnie od liczby dzieci, plus 300 dolarów od rządu federalnego. Od lipca rodzice są także uprawnieni do otrzymywania ulgi podatkowej na dzieci, która również została zwiększona w tym roku.
Pozostaje więc pytanie: czy iść do pracy, zarabiając średnio $55,700 i płacąc za opiekę nad dziećmi, transport i podatki. Czy zostać w domu, zaoszczędzić na wydatkach, korzystać z ulg podatkowych i otrzymać $51,627.
jm
