Gdy myślimy o zwierzętach długowiecznych, zazwyczaj na myśl przychodzą żółwie – jak choćby słynny Jonathan, żółw olbrzymi z wyspy Świętej Heleny, który ma około 192 lat. Jednak nawet on wydaje się młodzieniaszkiem w porównaniu do przeciętnego rekina grenlandzkiego. Gatunek ten – Somniosus microcephalus, co można przetłumaczyć jako „śpiący małogłowy” – potrafi żyć nawet 400 lat lub dłużej. To oznacza, że w chłodnych wodach północnych oceanów mogą obecnie pływać osobniki starsze niż same Stany Zjednoczone – a może nawet starsze niż Isaac Newton.
Te tajemnicze, głębinowe stworzenia, spotykane głównie w Oceanie Arktycznym i północnym Atlantyku, są obecnie uznawane za najdłużej żyjące kręgowce na Ziemi.
Ale długość życia to nie ich jedyna imponująca cecha. Rekiny grenlandzkie są również… długie – mogą osiągać do 7 metrów długości i ważyć ponad 900 kilogramów, choć większość osobników jest nieco mniejszych. Mimo masy i rozmiarów są jednymi z najwolniejszych rekinów na świecie – niektóre obserwacje wskazują, że niemal bez ruchu unoszą się tuż nad dnem morskim. Jednak potrafią też gwałtownie przyspieszyć, co pozwala im polować na szybkie ofiary, takie jak foki, halibuty grenlandzkie, dorsze atlantyckie i inne ryby.
Co sprawia, że rekiny grenlandzkie żyją tak długo? Odpowiedź tkwi częściowo w ich środowisku życia. Jako zwierzęta zmiennocieplne, żyjące w zimnych i ciemnych głębinach, mają bardzo wolne tempo przemiany materii. A wolny metabolizm często wiąże się z długowiecznością. Jak mówią naukowcy: głęboko i zimno = długo i staro.
Promocja
Choć badacze wciąż próbują dokładnie zrozumieć biologiczne mechanizmy stojące za ich nadzwyczajnym wiekiem, jedno jest pewne – rekiny grenlandzkie przypominają nam, jak mało jeszcze wiemy o życiu w morskich głębinach. I że gdzieś tam, w arktycznych wodach, mogą dziś pływać istoty, które narodziły się na długo przed Deklaracją Niepodległości USA.
