Porównując do pierwszego roku, w którym zaczęto zbierać dane dotyczące bezdomności w Ameryce, liczby spadły. Według National Alliance to End Homelessness, obecnie mniej osób jest bezdomnych niż w 2007 roku. Stany Zjednoczone odnotowały spadek o 12%, chociaż w ostatnich latach nastąpił wzrost. Niestety, pandemią koronawirusa może zniweczyć osiągnięty postęp w walce z bezdomnością. Ochrona przed koronawirusem jest szczególnie trudna, jeśli w ogóle możliwa, dla osób, które nie posiadają domu lub jakiegokolwiek innego miejsca, by móc się odizolować czy przestrzegać dystans społeczny.
Pomimo ogólnego spadku, w dalszym ciągu problem bezdomności dotyczy wielu osób. Podczas krajowego spisu w 2019 roku zarejestrowano ponad pół miliona bezdomnych, z czego 70% to pojedyncze osoby, ale reszta dotyczy rodzin z dziećmi. Ponad jedna trzecia nie miała żadnego schronienia i spała na ulicach, w parkach i innych podobnych miejscach. Kalifornia i Nowy Jork mają największy odsetek bezdomnych.
Ponad pół miliona
567,715 osób było bezdomnych w nocą w styczniu 2019 roku, kiedy federalny Departament Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast przeprowadził swoje roczne obliczenia. Chociaż niektóre grupy są bardziej narażone na bezdomność niż inne, badanie objęło wszystkie grupy demograficzne w kraju. Stany Zjednoczone mają największą liczbę bezdomnych wśród krajów uprzemysłowionych – wynika badania przeprowadzonego przez The Bassuk Centre on Homeless and Vulnerable Children & Youth z 2015 roku.
Rodziny z dziećmi stanowią około 30% bezdomnych. Dane z 2019 roku wykazały, że problem bezdomności dotyczył 396,045 indywidualnych osób, 171,670 osób będących członkami rodziny, 96,141 osób chronicznie bezdomnych, 37,085 weteranów i 35,038 młodych osób. Bezdomność rodziców z dziećmi jest nowym zjawiskiem ostatnich 30 lat.
Wśród bezdomnych więcej jest mężczyzn niż kobiet. Mężczyźni są bardziej narażeni na bezdomność, stanowiąc 60% ogółu.
Spośród ogólnej liczby bezdomnych około 200,000 – czyli 37% – śpi na zewnątrz lub miejscach nieprzeznaczonych do zamieszkania. Wśród osób samotnych połowa nie posiada żadnego schronienia.
Kalifornia ma zdecydowanie najwyższy odsetek osób bezdomnych, kolejny jest Nowy Jork, potem Floryda i Teksas. Po drugiej stronie listy znajduje się Delaware, z najniższym odsetkiem bezdomnych, następne jest Vermont i Mississippi. Kalifornia znajduje się także na czele wszystkich stanów pod względem liczby bezdomnych uczniów. Kolejny jest Teksas, później Nowy Jork. Dzieci byli uwzględniane w obliczeniach, jeśli w jakimkolwiek momencie roku szkolnego 2017/2018 pozostawały bezdomne. W Kalifornii przebywa także połowa wszystkich bezdomnych, którzy śpią w parkach, na chodnikach, w samochodach lub innych miejscach nieprzeznaczonych do zamieszkania (47%).
Ubóstwo
Bezdomność jest często powiązana z ubóstwem i niemożnością opłacenia zarówno mieszkania, jak i innych podstawowych potrzeb, takich jak żywność czy opieka zdrowotna. Mieszkanie może być jednym z najdroższych artykułów pierwszej potrzeby, a tym samym pierwszym, które można stracić.
Wskaźnik ubóstwa wyniósł 10.5% w 2019 roku, i chociaż oznaczał spadek z 11.8% w 2018 roku i piąty rok z rzędu z odnotowanym spadkiem, w kraju nadal mieszkało 34 miliony osób cierpiących z powodu ubóstwa. Historycznie rzecz biorąc, problem ubóstwa dotyka osoby rasy czarnej i latynoskiej częściej niż białych. Chociaż wskaźnik ubóstwa spadł wśród czarnych populacji o 2 punkty procentowe w 2018 roku, pozostał na poziomie 18.8%. W przypadku Latynosów wskaźnik ten wyniósł 15.7%, co oznacza spadek o 1.8 punktu procentowego, podczas gdy dla białych spadł o 1 punkt procentowy – do poziomu 9.1%.
Afroamerykanie są bardziej narażeni na bezdomność niż biały Amerykanie. W przypadku czarnych wskaźnik ten wynosi 55.2 na 10,000 – w porównaniu do 11.5 dla białych. Najmniej zagrożeni są Amerykanie pochodzenia azjatyckiego, z wynikiem 4.1.
Praca kluczem do walki z bezdomnością
Dostępność pracy jest kluczową kwestią w zmniejszaniu bezdomności – twierdzi Narodowa Koalicja na Rzecz Bezdomnych. Pandemia koronawirusa spowodowała gwałtowny wzrost bezrobocia wiosną 2020 roku. Po wznowieniu działalności niektórych firm spadła, ale pozostała na poziomie 6.9% w październiku 2020 roku. Według US Bureau of Labor Statistics daje to 11.1 miliona ludzi.
Osoby uzależnione od narkotyków i alkoholu są bardziej narażone na bezdomność. Jeśli dodamy do tego choroby psychiczne, niebezpieczeństwo jest jeszcze większe. Jedna czwarta do jednej trzeciej bezdomnych w kraju cierpi na poważne choroby psychiczne. Według Harvard Medical School na ogół dotyczy to schizofrenii, choroby afektywnej dwubiegunowej lub ciężkiej depresji. Osoby chore psychicznie często unikają schronisk, ponieważ hałas i tłumy mogą być dla nich nie do zniesienia, boją się stać ofiarami kradzieży czy przemocy.
Przemoc domowa może prowadzić do bezdomności. Z przeprowadzonych w 2012 roku badań wynika, że przemoc domowa była głównym powodem utraty domu przez rodziny z dziećmi. Wśród bezdomnych kobiet i dzieci, połowa zgłosiła przemoc w rodzinie. Wśród bezdomnych matek szokujące 92% twierdziło, że padły ofiarą napaści fizycznej lub seksualnej. Samotne kobiety z dziećmi są znacznie bardziej narażone na przemoc domową niż zamężne kobiety z dziećmi. Raport National Law Center z 2012 roku wykazał, że ryzyko było 13 razy większe.
Liczba kobiet, które nie miały żadnego schronienia, śpiąc w parkach i na ulicach, wzrosła o 12 procent od 2018 do 2019 roku – zgodnie z dorocznym raportem oceny ilości bezdomnych z 2019 roku. Oznaczało to, że kolejne 6,513 kobiet znalazło się bez dachu nad głową. W przypadku mężczyzn wzrost ten stanowił 7%.
Przestrzeganie nakazu pozostania w domu może być niemożliwe, gdy… nie masz domu. Eksperci spodziewają się rosnącej liczby przypadków Covid-19 wśród osób doświadczających problemu bezdomności. Miasta takie jak Nowy Jork czy Los Angeles prawdopodobnie staną w obliczu największy trudności.
na podst. stacker.com
jm
