Ponad 20 miesięcy – przez taki okres poziom wody w kompleksie pięciu Wielkich Jezior Ameryki Północnej utrzymywał się na rekordowo wysokim poziomie. Powodem były śnieżne zimy i obfite opady deszczy wiosną i jesienią. Szybki wzrost w statystykach zauważalny jest od 2013 roku – w wyniku wysokiego stanu wody doszło wówczas m.in. do zniszczenia linii brzegowych i infrastruktury w całym regionie otaczającym wielkie jeziora – straty oszacowano na ponad 500 milionów dolarów. Rekordy były odnotowywane na każdym akwenie – w Ontario, Huron, Michigan, Superior i Erie.
W tym roku aura jest nieco inna – stosunkowo sucha, z mniejszą ilością opadów. Poza atakiem zimy w lutym, jeziora miały stosunkowo niewielką pokrywę lodową, a niska wilgotność i słońce na niebie sprzyjały parowaniu. Poziom wód nadal utrzymuje się nieco powyżej normy, ale od ubiegłej jesieni regularnie spada.
W 2021 roku poziom wody w każdym z jezior znacząco spadł w stosunku tego samego miesiąca (kwiecień) ubiegłego roku. W jeziorze Ontario spadek jest najbardziej zauważalny, bo wynosi 28 cali, podczas gdy w jeziorach Huron i Michigan odnotowano 14 calowy spadek (oba zbiorniki są połączone i mają ten sam poziom wody). Poziom w Erie spadł o 17 cali, a w Superior o 6.
Urzędnicy ostrzegają, że jest za wcześnie, aby ogłosić koniec okresu alarmowego. Długoterminowe prognozy hydrologiczne zależą od czynników, takich jak deszcz i śnieg, temperatury i szybkości parowania – każdy z nich jest trudny do przewidzenia nawet dla meteorologów i hydrologów.
fk
