Katar to państwo, które jest położone we wschodniej części Półwyspu Arabskiego - na półwyspie Katar, nad Zatoką Perską.
Stolicą Kataru jest Doha. Do innych większych miast tego kraju należą: Ar Rajjan, Musajid, Al.-Wakra, Chaur i Duchan. Powierzchnia Kataru wynosi 11.6 tys. km kwadratowych.
Katar ma tylko jednego sąsiada - a jest nim Arabia Saudyjska. Językiem urzędowym jest język arabski, chociaż w powszechnym użyciu jest również język angielski.
Terytorialnie Katar jest podzielony na siedem okręgów i jest członkiem wielu międzynarodowych organizacji i agencji. Do najważniejszych, które należy wymienić są: Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), Międzynarodowa Organizacja Energii Atomowej, Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową, Światowa Organizacja Handlu, Międzynarodowa Organizacja Pracy, Bank Światowy, Katar należy także do Ligi Państw Arabskich.
Do niedawna społeczeństwo katarskie było uważane za najbogatsze na świecie. Na koniec 2017 roku wg Trading Economics, Katar zajmował 6. miejsce pod względem PKB na osobę i 1. pod względem PKB na osobę wg parytetu siły nabywczej.
USTRÓJ POLITYCZNY
Katar jest emiratem, w którym władzę absolutną sprawuje emir (Od XIX wieku kraj jest rządzony przez ród Al Sani). Według tymczasowej konstytucji z 1970 roku władzę wykonawczą sprawuje powoływany przez emira rząd z premierem. Emir powołuje również liczącą 35 osób Radę Doradczą, która stanowi organ konsultacyjny rządu.
NIE MA PARLAMENTU, NIE MA PARTII POLITYCZNYCH
HISTORIA
Katar dwa razy swojej historii był pod zaborami: w latach 1871-1916 wcielony do Imperium Osmańskiego, a w latach 1916-1971 był protektoratem Wielkiej Brytanii.
Od 1971 roku tym wewnętrznie stabilnym krajem znów rządzi ród Al Sani. W 1915 roku ostatni tureccy żołnierze opuścili Katar, a rok później na mocy katarsko-brytyjskiej umowy państwo zostało protektoratem Wielkiej Brytanii. W zamian za ograniczone gwarancje bezpieczeństwa szejk Kataru zobowiązał się nie utrzymywać stosunków dyplomatycznych z żadnym mocarstwem bez zgody rządu brytyjskiego.
W 1939 roku odkryto złoża ropy naftowej i w 1949 rozpoczęto ich przemysłową eksploatację. W 1970 roku wprowadzono prowizoryczną konstytucję a 1 września 1971 roku następca tronu szejk Chalifa ibn Hamad ogłosił pełną niepodległość Kataru.
Układ z Wielką Brytanią z 1916 roku stracił moc, a Katar stał się państwem suwerennym. W 1971 roku Katar przystąpił do Organizacji Narodów Zjednoczonych i Ligi Państw Arabskich.
GOSPODARKA
Katarowi najwięcej dochodu przynosi wydobycie gazu ziemnego oraz ropy naftowej. Krajowy przemysł koncentruje się nie tylko na wydobywaniu tych surowców, ale i na ich przetwórstwie.
W latach 70. odkryto u wybrzeży Emiratu największe złoża gazu ziemnego na świecie, tzw. ”Pole Północne” - o zasobach sięgających 18 bilionów metrów sześciennych, co uplasowało Katar wśród trzech państw o największych zasobach gazu na świecie, oprócz Rosji i Iranu.
Do Kataru należy 5% światowych rezerw gazu ziemnego. Głównymi handlowymi partnerami Kataru są Francja, Niemcy, Korea Południowa i Japonia.
RELIGIA I KULTURA
Struktura religijna Kataru, wg Pew Research Center - islam: 67.7%, hinduizm – 13.8%, chrześcijaństwo – 13.8% z tego katolicy – 10.5%, protestanci – 2.8%, prawosławni – 0.5%, buddyzm – 3.1%, brak religii – 0.9%, inne religie – 0.7%.
Kultura Kataru jest zdominowana przez islam. Obowiązują normy obyczajowości muzułmańskiej. W Katarze swoją siedzibę ma arabska telewizja Al-Dżazira powstała w 1996 roku. Święto państwowe przypada na 18 grudnia, w rocznicę uchwalenia niepodległości. Od 2013 roku emirem Kataru jest Tamim ibn Hamad Al Sani.
Andy Warta
Zdjęcia: Iwona Przonak-Garcia
